Aυτό το παραμυθάκι με τη "βάση" στις εισαγωγικές, πρέπει να σταματήσει, γιατί εκτός των άλλων καταντά λαϊκίστικο.
Σε τέτοιου είδους εξετάσεις (εισαγωγικές), η βάση είναι τελείως υποκειμενική, και δεν έχει καμιά άλλη αξία εκτός από την αυτήν την αυθαίρετη που της ορίζει αυτός που θέτει τους όρους εισαγωγής.
Ο υποψήφιος έχει ήδη εξεταστεί για την αποφοίτησή του, και η αξία του είναι δεδομένη, από τη στιγμή που αποφοίτησε της προηγούμενης βαθμίδας.
Απο κει και πέρα άλλα δεδομένα παίζουν ρόλο:
Α) Η δυσκολία των θεμάτων, η οποία καθορίζει τη διακύμανση της βαθμολογίας.
Β) Ο αριθμός των θέσεων για τις οποίες διαγωνίζονται οι υποψήφιοι, σε σχέση με τον αριθμό των τελευταίων.
Γ) Το prestige των σχολών που διαθέτουν τις θέσεις εισαγωγής, οι οποίες σχολές μπορούν να θέτουν αυθαίρετα ως βάση εισαγωγής ένα συγκεριμένο ποσοστό επιτυχίας πολλές φορές μεγαλύτερο, αλλά και μικρότερο του 50%.
Ειδικά για το τελευταίο, στη χώρα μας, όπου η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι δημόσια, δε νοείται να υπεισέρχεται τέτοιος παράγοντας, ώστε να μειώνονται τεχνητά οι επιτυχόντες, στερώντας σε κάποιους το δικαίωμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Διότι, να υπάρχει αυστηρότητα, αλλά και αποπομπή, κατά τη διάρκεια των σπουδών το δέχομαι. Να υπάρχουν οικονομικές επιπτώσεις σε όσους δεν προσπαθούν αρκετά το συζητώ. Αλλά να στερείται σε κάποιους το δικαίωμα εξ αρχής να προσπαθήσουν, εξαιτίας ενός υποκειμενικού κατασκευάσματος, μου φαίνεται αδικαιολόγητος περιορισμός της ελευθερίας του ατόμου.
Αφήστε, που οι αποτυχόντες που πράγματι θέλουν να σπουδάσουν, θα πάνε σε ένα ίδρυμα του εξωτερικού, και καλά θα κάνουν, θα πληρώσουν, και καλά θα κάνουν, και θα επανέλθουν στη χώρα μας να συναγωνιστούν επαγγελματικά μαζί μας, και καλά θα κάνουν.
Η "βάση" δηλαδή αποτελεί μια τρύπα στο νερό, κάθετα στο θυμικό μας απωθημένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου