Φάτε τη σκόνη του, τώρα…

 

Ο Σαμαράς αποδείχθηκε καθαρόαιμο άτι. Έχει ξεφύγει μέτρα μπροστά, αφήνοντας πίσω του καταϊδρωμένους τον τροφαντό κύριο και τον μελίρρυτο γερούλη. Την ώρα που εμείς ασχολιόμασταν με το Ζάλογγο, τον αντιρατσιστικό και το φύλο των αγγέλων, ο κύριος κάνει πραγματική πολιτική και μπράβο του.

Με μια πολλαπλή κίνηση ματ, αδειάζει τη μισή πολιτική σκηνή της χώρας. Κάνει ξεκάθαρη την παρουσία του ως αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού και προκαλεί μέχρι τελικής πτώσης.

Τι θα κάνετε, λέει στους δυο εταίρους, θα ρίξετε την κυβέρνηση; Δε σας φοβάμαι, κάντε το. Και έχει γνώση ότι ο κόσμος είναι με το μέρος του.

Ξέρετε πόσα «μπράβο, να αγιάσει το χέρι σου» ακούστηκαν πανελληνίως; Άκου 2500 υπάλληλοι! Τι κάναν όλοι αυτοί εκεί; Τρώγανε από το δημόσιο κορβανά. Ε, ας πάνε να γίνουν ντελιβεράδες τώρα!

Είναι αργά για δάκρυα, Στέλλα… Όταν η Αριστερά έπρεπε να πάρει πρωτοβουλίες και να προλάβει, έτσι, καταστάσεις, προσκύναγε τα αριστερά της εικονίσματα, καταψηφίζοντας τα εργασιακά, και προσπαθώντας να περισώσει το εργασιακό καθεστώς των δημόσιων υπαλλήλων. Ε, ορίστε τώρα τα εργασιακά, ορίστε και η οι θέσεις εργασίας του δημόσιου τομέα.

Γιατί, έτσι είναι. Όταν φτάνει ο κόμπος το χτένι πρέπει να είσαι έτοιμος να πάρεις αποφάσεις, και όχι να το παίζεις η ωραία του Πέραν.

Και δυστυχώς αυτός που παίρνει αποφάσεις αμείβεται. Και θα φανεί αυτό στο τέλος. Όσο κι αν προσπαθούν να το περάσουν σαν πλήγμα στη δημοκρατία, και δημιουργούν μια πλασματική μεγέθυνση, με πομπώδη λόγια, και με συμμετοχή των συνήθων υπόπτων. Ο εργατοπατέρας του ΜΕΤΡΟ, ο Πάνος Καμμένος, ο Αλαβάνος, όλοι είχαν κάτι να πουν για το πλήγμα στη δημοκρατία. Αυτοί και θα οδηγήσουν στον εκφυλισμό της όλης κατάστασης.

Το μόνο πλήγμα που είναι ξεκάθαρο είναι το πλήγμα στο βόλεμα των δυόμιση χιλιάδων υπαλλήλων της ΕΡΤ.

Το ότι, σώνει και καλά πρέπει να υπάρχει ένα κρατικό κανάλι, είναι ένα ακόμα ιδεολόγημα το οποίο στηρίζει έναν τέτοιο κρατικοδίαιτο οργανισμό μαμούθ.

Και όλο αυτό το δήθεν αγωνιστικό υπέρ της δημοκρατίας κλίμα που συντηρείται, είναι μια παγίδα, στην οποία τα τυφλά αριστερά μας αντανακλαστικά μας οδηγούν κατευθείαν εντός της.

Και ο Σαμαράς το ξέρει. Και ξέρει ότι θα βγει κερδισμένος. Γι αυτό και οδηγεί τα πράγματα εκουσίως στα άκρα, και μας σπρώχνει ακόμα πιο βαθιά στα ίδια λάθη, και στην αέναη λήθη.

Για μια φορά, ας πρυτανεύσει η λογική, και ας σκεφθούμε ψύχραιμα και αντικειμενικά, χωρίς να παρασυρθούμε από θερμόαιμες ξεπερασμένες αριστερές προκαταλήψεις.

Διότι, εμείς βλέπουμε την ιδέα, και παθιαζόμαστε με αυτήν, και μας ξεφεύγουν όσοι κείτονται κεκαλυμμένοι κάτω από αυτήν, καλοπερνώντας στο όνομά της.