Αυτή τη στιγμή!

Φυσικά και υπάρχουν δυο άκρα. Ένα για γέλια και ένα για κλάματα. Αυτή τη στιγμή.

Ας μην ταυτίζουμε την ύπαρξη των δυο άκρων με την εξίσωσή τους.

Οι φασίστες σκοτώνουν. Αυτή τη στιγμή. Εννοείται πως αυτοί είναι το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα της κοινωνίας μας σήμερα, και στην αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος θα πρέπει να δοθεί το μεγαλύτερο βάρος. Αυτή τη στιγμή.

Τι γίνεται όμως όταν το ένα άκρο συντηρεί το άλλο με την ανόητη και εγωιστική αντιπαράθεση με αυτό; Δεν είναι ή άλλη όψη του ίδιου προβλήματος;

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν αριστερά κόμματα, εν εξ αυτών στο κοινοβούλιο, που έχουν στρατηγικό στόχο την κατάλυση του συντάγματος και την επιβολή δικτατορίας. Υπάρχουν άλλα αριστερά κόμματα, εν εξ αυτών στο κοινοβούλιο, τα οποία ορέγονται και καλοβλέπουν τη συνεργασία με τα πρώτα. Και αυτό δε σταματάνε να το δείχνουν σε κάθε ευκαιρία με κάθε είδους εξωφρενικές δηλώσεις στελεχών τους.

Αυτά τα αριστερά κόμματα δε βλέπουν με καλό μάτι τη θέσπιση νόμου ο οποίος θα θέτει εκτός νόμου τους φασίστες. Γιατί φοβούνται, και έχουν δίκιο, μην τα πάρει και αυτά η μπάλλα ξώφαλτσα.

Γι αυτό και έχουν ανάγει τον αντιφασιστικό αγώνα σε ένα είδος μπρα ντε φερ. Εμείς, οι αγωνιστές του φωτός, και αυτοί, οι αγωνιστές του σκότους. Αυτή τη στιγμή. Και η κοινωνία απέξω να κοιτάζει σα χαζή.

Γιατί όλα αυτά συμβαίνουν αυτή τη στιγμή. Κάποια στιγμή στο μέλλον η τραμπάλα θα γυρίσει. Το άλλο άκρο θα έχει τον πρώτο λόγο. Αυτό έχει σα στόχο του. Στο απώτερο μέλλον όμως.

Αυτή τη στιγμή οι φασίστες είναι που σκοτώνουν. Οι μαύροι. Πριν τριάντα χρόνια σκότωναν οι κόκκινοι φασίστες. Η 17^η Νοέμβρη με αριστερά συνθήματα μακέλευε. Ή το ξεχάσαμε ήδη; Ή βαθειά μέσα μας τους συμπαθούσαμε γιατί ήταν αριστεροί; Πρώτα σκότωναν οι μαύροι φασίστες. Στα σανατόρια. Μετά ήρθαν οι κόκκινοι και σκότωναν αυτοί. Στις αστικές δημοκρατίες με αντάρτικα πόλεων. Στις σοσιαλιστικές στα γκουλάγκ και στις Σιβηρίες. Τώρα έχουμε πάλι ανάδυση του μαύρου φασισμού. Οπλισμένου, να σκοτώνει πρώτα ξένους και μετά Έλληνες, Πρώτα ανθρώπους και μετά κι άλλους ανθρώπους, Αυτή τη στιγμή. Τη συνέχεια την ξέρουμε.

Και ο κύκλος αυτός ευνοεί τα δυο άκρα. Κάποιος είπε ότι δεν υπάρχουν δυο άκρα. Ότι υπάρχει ένα άκρο με δυο όψεις. Ίσως και να έχει δίκιο. Από τη μια μεριά ο Ρήγας και από την άλλη ο Τζόκερ. Μαύρος και κόκκινος φασισμός εναλλάσσονται σε αυτές τις δυο φιγούρες. Αυτή τη στιγμή είναι ο μαύρος φασισμός στα πάνω του. Και αυτόν πρέπει να πολεμήσουμε. Όχι όμως ενισχύοντας το alter ego του.

Ο φασισμός έχει δυο προσωπικότητες. Dr Jekyll & Mr. Hyde. Είναι όμως μια ενιαία οντότητα. Η οποία ενυπάρχει στον άνθρωπο. Είναι θέμα καλλιέργειας και παιδείας η καταστολή του.

Σε αυτό το θέμα στην Ελλάδα ατυχήσαμε. Τα «μνημόνια», ο «καπιταλισμός», οι «λιτότητες» και οι «αντιλαϊκές πολιτικές» είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Λίγο περισσότερο βάρος στην άλλη άκρη της τραμπάλας, Το φασισμό τον κουβαλάμε στην ιστορία μας, στο συλλογικό μας υποσυνείδητο. Ποτέ δε δώσαμε βάρος στην οργάνωση μιας δίκαιης κοινωνίας για την καταπολέμησή του.

Η υπόλοιπη Ευρώπη, και οι Ηνωμένες πολιτείες, που το φρόντισαν με ένα σκληρό και αμείλικτο τρόπο, διατηρούν το φασιστικό φαινόμενο, μαύρο και κόκκινο, στα όρια του στατιστικού λάθους.

Εμείς γουστάρουμε να σπαρασσόμαστε από τις αντιθέσεις μας, αναζωπυρώνοντας το φασισμό μέσα μας. Τα κόμματά μας, αντί να τον καταστείλουν, προτιμούν να τον διαχειρίζονται πολιτικά. Διότι ξέρουν πόσο τη βρίσκουμε με αυτό. Ε, κι αν σκοτώνεται και κάνας ξένος, καμιά φορά και κάνας Έλληνας, who gives a fucking shit. Τόσοι σκοτώνονται κάθε μέρα στην άσφαλτο.

Εμείς κάνουμε αγώνα για το δίκιο μας. Το δίκιο του οπαδού, το δίκιο του εργάτη, το δίκιο του αριστερού, το δίκιο του δεξιού, το δίκιο του φτωχού, το δίκιο του πλούσιου, το δίκιο του συνδικαλιστή, το δίκιο του συνταξιούχου και πάει λέγοντας. Του καθενός το δίκιο.

Συμβαίνει καμιά φορά τα πράγματα να οξύνονται. Συμβαίνει μερικές φορές τα άκρα να ξεφεύγουν και να οδηγούνται σε εγκληματικές πράξεις. Για κάποιου το δίκιο πάντα όμως. Και όταν το ένα άκρο ξεφύγει, αμέσως ξεσηκώνεται το άλλο άκρο για να το καταστείλει. Γιατί μόνο αυτό δικαιούται να κάνει κάτι τέτοιο. Ποτέ δε θα αφήσει να οδηγηθούμε σε ξενέρωτες καταστάσεις, όπου όλη η κοινωνία μαζί θα ενωθεί και θα αντιμετωπίσει ουσιαστικά το φαινόμενο. Αυτά είναι φιλελεύθερες σούπες δίχως ίχνος αγωνιστικότητας. Αυτή τη στιγμή αριστερής. Πιο πριν και πιο μετά δεξιάς. Ακόμα πιο πριν και ακόμα πιο μετά πάλι αριστερής. Αέναα. Το ένα άκρο συντηρεί το άλλο, αγωνιζόμενο εναντίον του.

Ο φασισμός σκοτώνει. Αυτή τη στιγμή ο μαύρος.

ΥΓ. Κυκλοφόρησε ότι ο δολοφόνος πριν οργανωθεί στη Χρυσή Αυγή ήταν με το ΚΚΕ. Γιατί σας παραξενεύει αυτό; Δεν είναι ο πρώτος. Προσωπικά έχω γνωρίσει παλαιότερα και άλλες τέτοιες περιπτώσεις ατόμων που οδηγήθηκαν από τον αριστερό κοινοβουλευτικό και εξωκοινοβουλευτικό εξτρεμισμό στο οργανωμένο πολιτικά μαύρο φασισμό. Φυσικά, το ΚΚΕ ήταν αρκετά έξυπνο ώστε να μην τα κάνει μέλη του. Είναι ενδεικτικό όμως της νοοτροπίας με την οποία διακατέχοντο τα πιο ακραία αριστερά στοιχεία και της συνέχειάς της.