(το παρακάτω άρθρο το βρήκα στα ΝΕΑ της 29ης /7/14. Εκτός από την
προχειρότητα και τα μεταφραστικά λάθη, έχουν παραληφθεί και κάποια
κομμάτια του πρωτοτύπου, χωρίς να αναφέρεται η περικοπή, με (…), αλλά
και με ιδεολογικά κριτήρια (όλως τυχαίως σε ότι αφορά σταλινισμό) Δεν
είναι η πρώτη φορά -απαράδεκτο για mainstream εφημερίδα. Παρακάτω η
πλήρης μετάφραση-Μ.Γ.)
του Άνταμ Μίχνικ* LE MONDE 26.07.2014
Η υποκρισία, η ηλιθιότητα και η σιωπή της πνευματικής ελίτ, των καλλιτεχνών, των επιστημόνων και των ΜΜΕ απέναντι στην επέλαση των ολοκληρωτικών ναζιστικών και σταλινικών καθεστώτων θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη μας, θα μείνουν για πάντα ως θλιβερές αναμνήσεις του εικοστού αιώνα. Έκλεισαν τα μάτια μπροστά στην προσάρτηση της Αυστρίας, της Τσεχοσλοβακίας και των χωρών της Βαλτικής, πράγμα που θα αποτελεί παντοτινή ντροπή για την Ευρώπη. Κανείς δεν μίλησε για την ειρήνη και το διεθνές δίκαιο με περισσότερη ευφράδεια απ’ όσο ο Χίτλερ και ο Στάλιν και κανείς δεν διέπραξε τόσα εγκλήματα, όπως αυτοί οι δικτάτορες.
Σήμερα, η Ευρώπη μένει σιωπηλή μπροστά στην επιθετική ιμπεριαλιστική πολιτική του Βλαντιμίρ Πούτιν, του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η Δύση ανέχεται σιωπηλά την επιθετική πολιτική του, που παραβιάζει σαφώς την εθνική κυριαρχία άλλων κρατών: της Μολδαβίας, της Λετονίας, της Γεωργίας, και κυρίως της Ουκρανίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση συμπεριφέρεται σαν μια ουδέτερη Ελβετία σε μεγαλύτερη κλίμακα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις πολιτικές της ελίτ και τόν κόσμο των επιχειρήσεων. Αλλά η Ευρώπη δεν είναι Ελβετία. Υπήρξε το θέατρο δύο αιματηρών παγκοσμίων πολέμων.
Ως εκ τούτου, εμείς – οι διανοούμενοι, οι δημοσιογράφοι, οι επιστήμονες – έχουμε καθήκον να επαγρυπνούμε και να καλούμε την κοινή γνώμη σε συναγερμό. Να γίνουμε οι χήνες του Καπιτωλίου της εποχής μας. Να μην υποκύψουμε στις παλιές μας αυταπάτες, να εγκαταλείψουμε τον βολικό κομφορμισμό μας. Από δω και πέρα έχουμε καθήκον να μιλήσουμε ξεκάθαρα, δυναμικά, σήμερα.
Δεν πρέπει να ταυτίζουμε τον Πούτιν με το ρωσικό έθνος, όπως ακριβώς αρνηθήκαμε να ταυτίσουμε το ρωσικό έθνος με τον Μπρέζνιεφ, όταν κήρυξε τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Τότε η αληθινή και αυθεντική φωνή της Ρωσίας ήταν ο Αντρέι Ζαχάρωφ, ο μεγάλος αντιφρονών, ο ειλικρινής και γενναίος. Ο Ζαχάρωφ, λίγα χρόνια αργότερα, στο Ρωσικό Κοινοβούλιο, χαρακτήρισε τον πόλεμο στο Αφγανιστάν ως “πόλεμο του αίσχους”.
Η συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Ουκρανία, που ξεκίνησε με την προσάρτηση της Κριμαίας, και οι διαρκείς προκλήσεις που διαπράττονται στό ανατολικό τμήμα της χώρας είναι επαίσχυντες, τραγικές και επικίνδυνες. Συνοδεύονται από διαρκείς παραβιάσεις των δημοκρατικών ελευθεριών στην ίδια τη Ρωσία, με απόφαση της κυβέρνησης του κ. Πούτιν.
Παραβίαση των κόκκινων γραμμών
Μια πολιτική συμβιβασμού στην προκειμένη περίπτωση δεν θα οδηγήσει πουθενά. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι πολιτικός ευρωπαϊκού τύπου. Επιδίδεται σε διαρκή τυχοδιωκτισμό. Όπως μαρτυρούν ανησυχητικά σημάδια, έχει ήδη ανοίξει το κουτί της Πανδώρας. Σωβινιστές και εθνικιστές τυχοδιώκτες, λάτρεις αιματηρων κατακτήσεων ταξιδεύουν από τη Ρωσία προς την Ουκρανία. Το να εξοπλίζει κανείς τέτοιους κατσαπλιάδες, να τους προμηθεύει στρατιωτικά μέσα υψηλής τεχνολογίας είναι έγκλημα.
Καλούμε τους ηγέτες και τους αξιωματούχους των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να θέσουν τέλος στην επιθετική πολιτική του προέδρου Πούτιν. Η εμπειρία μας έχει διδάξει ότι ο διάλογος με τον Πρόεδρο Πούτιν είναι χάσιμο χρόνου. Ο Πούτιν υποχωρεί μόνο όταν βρει μπροστά του ενότητα και σταθερότητα. Ο Πούτιν χλευάζει τους αδύναμους και “μαλακούς” αντιπάλους. Η αντίληψη του για τις χώρες τού Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι σαφώς η ακόλουθη: λόγια, λόγια, μόνο λόγια. Και προς το παρόν το Κρεμλίνο δεν παύει να παραβιάζει όλο και περισσότερες κόκκινες γραμμές.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξακολουθεί να εφοδιάζει την ανατολική Ουκρανία με όπλα και μισθοφόρους. Συνεχίζει να συγκεντρώνει τα στρατεύματά του κατά μήκος των συνόρων με την Ουκρανία. Αλλά η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να επιλέξει να ενταχθεί στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες. Και οι Ουκρανοί έχουν δικαίωμα να ζήσουν σε ενα κράτος που συμπεριφέρεται με τιμιότητα. Είναι αρκετά πιθανό ότι το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης κρίνεται σήμερα στην ανατολική Ουκρανία.
Οι Είκοσι Οκτώ καλά θα κάνουν να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα πίεσης που διαθέτουν. Καλά θα κάνουν να σταματήσουν τον εφοδιασμό της Ρωσία με στρατιωτικό υλικό, και να υιοθετήσουν οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις απέναντί της. Η πραγματική απάντηση στην ουκρανική κρίση είναι η αλληλεγγύη και ενότητα εναντίον του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Μεταφράστη από τα αγγλικά Frédéric Joly και από τα γαλλικά από την Μ.Γ.
* Ο Adam Michnik , Πολωνός ιστορικός, δοκιμιογράφος και σήμερα διευθυντής της μεγαλύτερης πολωνικής εφημερίδας “Gazeta Wyborcza”, υπήρξε ο πιο γνωστός και μαχητικός διαφωνών του κομμουνιστικού καθεστώτος.
Πηγή: melittag.wordpress.com
του Άνταμ Μίχνικ* LE MONDE 26.07.2014
Η υποκρισία, η ηλιθιότητα και η σιωπή της πνευματικής ελίτ, των καλλιτεχνών, των επιστημόνων και των ΜΜΕ απέναντι στην επέλαση των ολοκληρωτικών ναζιστικών και σταλινικών καθεστώτων θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη μας, θα μείνουν για πάντα ως θλιβερές αναμνήσεις του εικοστού αιώνα. Έκλεισαν τα μάτια μπροστά στην προσάρτηση της Αυστρίας, της Τσεχοσλοβακίας και των χωρών της Βαλτικής, πράγμα που θα αποτελεί παντοτινή ντροπή για την Ευρώπη. Κανείς δεν μίλησε για την ειρήνη και το διεθνές δίκαιο με περισσότερη ευφράδεια απ’ όσο ο Χίτλερ και ο Στάλιν και κανείς δεν διέπραξε τόσα εγκλήματα, όπως αυτοί οι δικτάτορες.
Σήμερα, η Ευρώπη μένει σιωπηλή μπροστά στην επιθετική ιμπεριαλιστική πολιτική του Βλαντιμίρ Πούτιν, του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η Δύση ανέχεται σιωπηλά την επιθετική πολιτική του, που παραβιάζει σαφώς την εθνική κυριαρχία άλλων κρατών: της Μολδαβίας, της Λετονίας, της Γεωργίας, και κυρίως της Ουκρανίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση συμπεριφέρεται σαν μια ουδέτερη Ελβετία σε μεγαλύτερη κλίμακα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις πολιτικές της ελίτ και τόν κόσμο των επιχειρήσεων. Αλλά η Ευρώπη δεν είναι Ελβετία. Υπήρξε το θέατρο δύο αιματηρών παγκοσμίων πολέμων.
Ως εκ τούτου, εμείς – οι διανοούμενοι, οι δημοσιογράφοι, οι επιστήμονες – έχουμε καθήκον να επαγρυπνούμε και να καλούμε την κοινή γνώμη σε συναγερμό. Να γίνουμε οι χήνες του Καπιτωλίου της εποχής μας. Να μην υποκύψουμε στις παλιές μας αυταπάτες, να εγκαταλείψουμε τον βολικό κομφορμισμό μας. Από δω και πέρα έχουμε καθήκον να μιλήσουμε ξεκάθαρα, δυναμικά, σήμερα.
Δεν πρέπει να ταυτίζουμε τον Πούτιν με το ρωσικό έθνος, όπως ακριβώς αρνηθήκαμε να ταυτίσουμε το ρωσικό έθνος με τον Μπρέζνιεφ, όταν κήρυξε τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Τότε η αληθινή και αυθεντική φωνή της Ρωσίας ήταν ο Αντρέι Ζαχάρωφ, ο μεγάλος αντιφρονών, ο ειλικρινής και γενναίος. Ο Ζαχάρωφ, λίγα χρόνια αργότερα, στο Ρωσικό Κοινοβούλιο, χαρακτήρισε τον πόλεμο στο Αφγανιστάν ως “πόλεμο του αίσχους”.
Η συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Ουκρανία, που ξεκίνησε με την προσάρτηση της Κριμαίας, και οι διαρκείς προκλήσεις που διαπράττονται στό ανατολικό τμήμα της χώρας είναι επαίσχυντες, τραγικές και επικίνδυνες. Συνοδεύονται από διαρκείς παραβιάσεις των δημοκρατικών ελευθεριών στην ίδια τη Ρωσία, με απόφαση της κυβέρνησης του κ. Πούτιν.
Παραβίαση των κόκκινων γραμμών
Μια πολιτική συμβιβασμού στην προκειμένη περίπτωση δεν θα οδηγήσει πουθενά. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι πολιτικός ευρωπαϊκού τύπου. Επιδίδεται σε διαρκή τυχοδιωκτισμό. Όπως μαρτυρούν ανησυχητικά σημάδια, έχει ήδη ανοίξει το κουτί της Πανδώρας. Σωβινιστές και εθνικιστές τυχοδιώκτες, λάτρεις αιματηρων κατακτήσεων ταξιδεύουν από τη Ρωσία προς την Ουκρανία. Το να εξοπλίζει κανείς τέτοιους κατσαπλιάδες, να τους προμηθεύει στρατιωτικά μέσα υψηλής τεχνολογίας είναι έγκλημα.
Καλούμε τους ηγέτες και τους αξιωματούχους των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να θέσουν τέλος στην επιθετική πολιτική του προέδρου Πούτιν. Η εμπειρία μας έχει διδάξει ότι ο διάλογος με τον Πρόεδρο Πούτιν είναι χάσιμο χρόνου. Ο Πούτιν υποχωρεί μόνο όταν βρει μπροστά του ενότητα και σταθερότητα. Ο Πούτιν χλευάζει τους αδύναμους και “μαλακούς” αντιπάλους. Η αντίληψη του για τις χώρες τού Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι σαφώς η ακόλουθη: λόγια, λόγια, μόνο λόγια. Και προς το παρόν το Κρεμλίνο δεν παύει να παραβιάζει όλο και περισσότερες κόκκινες γραμμές.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξακολουθεί να εφοδιάζει την ανατολική Ουκρανία με όπλα και μισθοφόρους. Συνεχίζει να συγκεντρώνει τα στρατεύματά του κατά μήκος των συνόρων με την Ουκρανία. Αλλά η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να επιλέξει να ενταχθεί στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες. Και οι Ουκρανοί έχουν δικαίωμα να ζήσουν σε ενα κράτος που συμπεριφέρεται με τιμιότητα. Είναι αρκετά πιθανό ότι το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης κρίνεται σήμερα στην ανατολική Ουκρανία.
Οι Είκοσι Οκτώ καλά θα κάνουν να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα πίεσης που διαθέτουν. Καλά θα κάνουν να σταματήσουν τον εφοδιασμό της Ρωσία με στρατιωτικό υλικό, και να υιοθετήσουν οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις απέναντί της. Η πραγματική απάντηση στην ουκρανική κρίση είναι η αλληλεγγύη και ενότητα εναντίον του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Μεταφράστη από τα αγγλικά Frédéric Joly και από τα γαλλικά από την Μ.Γ.
* Ο Adam Michnik , Πολωνός ιστορικός, δοκιμιογράφος και σήμερα διευθυντής της μεγαλύτερης πολωνικής εφημερίδας “Gazeta Wyborcza”, υπήρξε ο πιο γνωστός και μαχητικός διαφωνών του κομμουνιστικού καθεστώτος.
Πηγή: melittag.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου