Το ΄88 σε μια μονάδα των συνόρων...

Αρχές του ΄88 υπηρετούσα τη θητεία μου ως ΔΕΑ Υλικού Πολέμου σε ένα τάγμα υποστήριξης σε ακριτικό νησί. Το τάγμα αυτό στρατοπέδευε περίπου στα 1200 μ. υψόμετρο, χωρίς τρεχούμενο νερό, και τον καιρό εκείνο χρησίμευε ως τόπος μεταθέσεως αριστερών, κνιτών και ναρκομανών.

Όταν πήγα εκεί με μετάθεση αντικατέστησα τον δόκιμο που ήταν δεύτερος αξιωματικός στο πρώτο γραφείο. Συνέβη μάλιστα μετά από λίγους μήνες να αποχωρήσει και ο επικεφαλής του πρώτου γραφείου και να μείνει για αρκετούς μήνες χωρίς επικεφαλής αξιωματικό. Ο Διοικητής της μονάδας, ένας συνταγματάρχης του Τεχνικού με καλλιέργεια, μόρφωση και ευρύτατο πνεύμα, όσο καιρό χήρευε η θέση, και εφ΄ όσον οι εργασίες και οι εκκρεμότητες διεκπεραιώνονταν επαρκώς, άφησε εμένα επικεφαλής του πρώτου γραφείου ως ότου να έλθει με μετάθεση νέος μόνιμος αξιωματικός.

Πρέπει να ήταν άνοιξη του ΄88 λοιπόν όταν, τον καιρό που εκτελούσα χρέη αξιωματικού πρώτου γραφείου, ήλθε με φύλλο πορείας ένας μόνιμος υπαξιωματικός από τις Στρατιωτικές Φυλακές Αυλώνα. Ήταν ένας άνθρωπος άριστα γυμνασμένος, όχι ιδιαίτερα ψηλός, αλλά αυτό που λέγαμε εκείνη την εποχή «τριγωνικό κορμί». Παρ΄ όλο το δέος που προκαλούσε όλος ο μύθος που ακολουθούσε «το μονιμά από τη ΣΦΑ», ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα ολιγομίλητος και απόμακρος, χωρίς ίχνος δε εριστικότητας και τάσης για αυτοπροβολή. Ο υπαξιωματικός δεν ήταν σε υπηρεσία εκεί από όπου ήρθε, ποινή εξέτιε. Τους λόγους για τους οποίους τού είχε επιβληθεί αυτή η ποινή δεν τους έμαθα ποτέ. Δεν είχαν καμιά σημασία εξάλλου. Αυτή που είχε σημασία ήταν η διαβαθμισμένη επιστολή η οποία συνόδευε τα ατομικά στοιχεία του. Μέσω αυτής της επιστολής λοιπόν η μονάδα μου καθίστατο ενήμερη ότι ο εν λόγω στρατιωτικός είχε βρεθεί θετικός φορέας του ιού HIV.

Ήταν μια δύσκολη εποχή. Ο ιός HIV και η νόσος του AIDS είχαν μόλις εμφανιστεί. Στις διπλανές μονάδες του νησιού οι πεζοναύτες πυροβολιόντουσαν στις σκοπιές ανά τακτά χρονικά διαστήματα. O Freddie Mercury, όχι απλά δεν είχε πεθάνει ακόμα, αλλά δε θυμάμαι αν είχε αποκαλυφθεί καν ότι νοσούσε από αυτήν την ασθένεια. Ο μοναδικός γνωστός νεκρός ήταν ο Rock Hudson. Η παραφιλολογία ήταν στα ύψη.

Ήταν κάτι σοβαρό που έπρεπε να το διαχειριστώ πρώτα εγώ. Και, καθισμένος στην καρέκλα του γραφείου, και κοιτάζοντας μια τον άνθρωπο απέναντί μου, ταπεινά  απαθή και ηρωικά ανέκφραστο, και μια το διαβιβαστικό στο χέρι, ήταν μια από τις στιγμές που προσθέτουν ένα τεκμήριο ωριμότητας, με τον ίδιο τρόπο που προστίθεται μεγαλώνοντας ένας ακόμα εγκάρσιος κύκλος στο κορμό ενός δένδρου.

Ο μοναδικός άνθρωπος ο οποίος έμαθε από μένα το περιεχόμενο της επιστολής ήταν ο διοικητής μου. Ο υπαξιωματικός έκατσε για λίγους μήνες στη μονάδα και μετά έφυγε για μετάθεση, δε θυμάμαι για πού. Αυτή η ολιγόμηνη παραμονή ήταν ιδιαίτερα ήσυχη και χωρίς κάτι ιδιαίτερο να θυμηθεί κανείς. Αρμοδιότητες δεν του δόθηκαν. Γύρναγε σα χαμένος στη μονάδα, χωρίς να του μιλάει κανείς, και χωρίς αυτός να μιλά σε κανέναν.

Τον θυμάμαι τα βράδια που είχα υπηρεσία στη μονάδα να κάθεται απόμακρος στο ΚΨΜ που έπαιζε ολονυχτία περιπέτειες και τσόντες, μη δείχνοντας κανένα ενδιαφέρον . Να πάει πουθενά εκτός μονάδας δεν υπήρχε. Στα 1200 μέτρα υψόμετρο το πιο κοντινό ήταν ένα χωριό γερόντων που το μοναδικό καφενείο έπαιζε παρομοίως συνέχεια τσόντες.

Έτσι κύλησαν αυτοί οι λίγοι μήνες του 1988, όταν γνώρισα τόσο νωρίς και από τόσο κοντά τον πρώτα φορέα του ιού HIV. Ήμουν πολύ λίγος; Μπορεί… Καθένας φέρνει τις ευθύνες του για όλη του τη ζωή.

Δεν έμαθα ποτέ τι του συνέβη. Ελπίζω όμως ότι ο «μονιμάς από τη ΣΦΑ» μπόρεσε να κουβαλήσει τις ευθύνες του για πολλά χρόνια ακόμα…