Τα καλύτερα του 2013...

Μια επισκόπηση των δημoσιεύσεων σε αυτό το blog κατά το 2013.

Η πρώτη λίστα περιέχει αυτά με τις περισσότερες επισκέψεις. Η φορά είναι από τις λιγότερες στις περισσότερες:

10: Τα μαγαζιά μας είναι ανοικτά τις Κυριακές
         Ένα κείμενο υπέρ της άποψης ότι η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές βοηθά την οικονομία. (26/7/2013)

9:Αυτοακύρωση βγαίνοντας από το Μεσολόγγι
    Για την απόφαση της ΔημΑρ να αποχωρήσει από την κυβέρνηση. (21/6/2013)

8: Αυτή τη στιγμή!
      Με αφορμή τη δολοφονία των δυο μελών, ή συμπαθούντων, της Χρυσής Αυγής  (21/9/2013)

7: Μια φανταστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση!
      Πως θα ήτανε για μένα μια αληθινή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. (11/8/2013)

6: Μια πρόταση για το "νέο παραγωγικό μοντέλο"
     Ότι λέει ο τίτλος δυο συγκεκριμένοι βασικοί άξονες ανάπτυξης. (25/8/2013)

5: Και τώρα, τι;
   Μια πρώτη πρόβλεψη των πολιτικών εξελίξεων αμέσως μετά την αποχώρηση της ΔημΑρ από      την Κυβέρνηση. (22/6/2013)

4: Λίστα τελεία κομ (ιλ φω)
     Λίστα Λαγκάρντ. Τη θυμάται κανείς; (4/1/2013)

3: Ανασύσταση του φιλελεύθερου αριστερού και κεντρώου χώρου με τρείς κινήσεις.
    Χωρίς να θέλω να το παινευθώ, το κείμενο αυτό άνοιξε το διάλογο, ή τουλάχιστον ήταν από τα πολύ πρώτα, σε σχέση με αυτό που μετά εξελίχθηκε ως "η πρωτοβουλία των 58" κλπ κλπ.(3/7/2013) Δημοσιεύθηκε και στο ηλεκτρονικό περιοδικό "Μεταρρύθμιση" εδώ:  http://www.metarithmisi.gr/el/readAuthors.asp?authorID=399&page=1&textID=20268

2: Ραντάρ πολιτικού χώρου
Ένα κείμενο που προσπαθεί να δείξει ότι δεν υπάρχει μόνο ο οριζόντιος άξονας αριστεράς - δεξιάς αλλά και ο κάθετος προοδευτισμού - συντηρητισμού. Το κείμενο αυτό στάθηκε η αφορμή να ανοίξω λογαριασμό στο fb εφ΄όσον το αναδημοσίευσε ο Γ. Παπασπυρόπουλος, τον οποίο ευχαριστώ, στην "αριστερή στρουθοκάμηλο", και το κοινοποίησε στο fb όπου ακολούθησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση.(1/6/2013)

1. Την πρώτη θέση μοιράζονται δυο κείμενα με ακριβώς τον ίδιο αριθμό επισκέψεων:

Ποιός θα τα φάει εκατό σουβλάκια; Σε σχέση με τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση και την πραγματική της σημασία στην οικονομία (3/5/2013)

58 & Politics
Πρωτοβουλία των 58, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΔΡΑΣΗ και η χημεία μεταξύ τους. (25/10/2013)

Επειδή όμως πολλά κείμενα που μου αρέσουν έμειναν απέξω, ιδού και άλλη μια λίστα με τις δημοσιεύεις που συγκέντρωσαν τα περισσότερα g+1, μαζί και του 2012 όμως. Από τα λιγότερα στα περισσότερα, πάλι. Μια και βάλαμε έντεκα στην προηγούμενη λίστα, ας βάλουμε εννέα εδώ:

9: Αγάπη…

Αποστόλου Παύλου Α' Κορ.ιγ΄ (σε ελεύθερη δική μου απόδοση) 

"Η αγάπη όλα τα υποφέρει, όλα τα πιστεύει, πάντα ελπίζει και υπομένει τα πάντα" (31/12/2012)

8: Τίτλοι τέλους για την "Επανάσταση των Ρόδων"

    Για τις πολικές εξελίξεις στη Γεωργία. (3/10/2012)

7: Μίνι και μνήμη (Ηλίας Κανέλλης, Τα Νέα, 30/10/2013)

    Η μίνι φούστα στην παρέλαση είναι ελευθερία.  (31/10/2013)

6: Μια πρόταση για το "νέο παραγωγικό μοντέλο"

5: Χωρίς αποκλεισμούς

   58, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, και ποιά η εφαρμογή της παραπάνω φράσης, η οποία κυκλοφόρησε πολύ εκείνη την περίοδο. (6/11/2013)

4: Αυτή τη στιγμή!

3.Μια φανταστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση!

2. Το ΄88 σε μια μονάδα των συνόρων…

   Παγκόσμια ημέρα του aids και μια προσωπική εμπειρία όταν πρωτομεφανίστηκε το σύνδρομο. (1/12/2013)

1. Δημοκρατία σημαίνει και φορολογία και ποπ σκυλάδικο

   Πρώτο σε σταυροδότηση ένα υπέροχο κείμενο του Παναγή Παναγιωτόπουλου, δημοσιευμένο στα ΝΕΑ την 17/8/2013. Η κοινωνία μας, η φορολογία, ο αστικός και ο αριστερός ελιτισμός και πως το ένα διαπερνά το άλλο. Πυκνά νοήματα και με βάθος. (18/8/2013)

    

Τι; Κι άλλο κείμενο για τους 58 και την κεντροαριστερά;

Παρ΄ότι τα κείμενα για τους 58 και την κεντροαριστερά έχουν ήδη υπερβεί το ασφαλές όριο, θα διακινδυνεύσω να πω δυο πράγματα, συγκεκριμένα και όσο πιο σύντομα μπορώ:

Είναι προφανές ότι η πρωτοβουλία βρίσκεται σε μια καμπή. Από τη μεριά της ΔημΑρ έχει επισφραγιστεί η προφανής και αναμενόμενη αντίθεσή της στο εγχείρημα.

Όσον αφορά στο ΠαΣοΚ, διαδίδεται ότι υπάρχουν αντιδράσεις, ότι πολλοί εντός του δεν καλοβλέπουν την προσπάθεια, αν και επίσημα δεν έχουν εκφραστεί παρόμοιες θέσεις, και παραμένουμε στην αρχική θετική.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να κάνουμε δυο παρατηρήσεις.

Πρώτον, ότι και το ΠαΣοΚ και η ΔημΑρ δε φαίνεται να εκφράζουν πλέον και σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος. Και, δεύτερον, ότι υπήρξε ένας σημαντικός αριθμός μικρότερων κομμάτων, κινήσεων και σχηματισμών, όχι ιδιαιτέρως αντιπροσωπευτικά και αυτά βεβαίως, τα οποία υποστήριξαν πλήρως αυτήν την προσπάθεια, ή τουλάχιστον στάθηκαν θετικά απέναντί της. Το λέω αυτό γιατί αισθάνομαι να συμβαίνει μια αδικία, όταν αγνοούμε τελείως αυτά τα τελευταία και ρίχνουμε όλο το βάρος μας στο τι θα κάνει το ΠαΣοΚ και η ΔημΑρ.

Να σημειώσουμε επίσης ότι θετική αντίδραση υπήρξε και από πολιτικούς σχηματισμούς που δε θα τους έλεγες ακριβώς «κεντροαριστερούς». Δεν πειράζει, μας χρειάζονται και αυτοί. Ισχυρή μου πεποίθηση είναι ότι και οι απέναντι κοντινές τυπικές αποκλίσεις στον πολιτικό άξονα είναι ευπρόσδεκτες, διότι προσδίνουν στο εγχείρημα μια πλατύτητα η οποία μπορεί να τονίσει τη σοβαρότητα και τη διαφορετικότητά του σε σχέση με παλιότερες ανάλογες προσπάθειες, καθιστώντας το έτσι σαν μια ιδιαίτερα πειστική σύγχρονη πολιτική λύση.

Κάπου εδώ πρέπει να απαντηθεί και ένα μείζον ερώτημα: Ήταν σωστή η κίνηση της πρωτοβουλίας να εστιάσει το κάλεσμά της ειδικά σε αυτά τα δυο κόμματα, και μάλιστα ονομαστικά; Το ερώτημα τίθεται κυρίως από την πλευρά του ΠαΣοΚ, όσον αφορά στο ηθικό μέρος. Δηλαδή κατά πόσο αυτό το κόμμα, με το βάρος της ιστορίας του, μπορεί να θεωρηθεί φερέγγυο για την εκπλήρωση των όσων οι 58 επαγγέλονταν; Αυτή ήταν και είναι εξάλλου και η κύρια αιτίαση όσων φίλων εντάσσονται στο ευρύτερο τρίγωνο του αριστερού και φιλελεύθερου κέντρου, αλλά είδαν την πρωτοβουλία με σκεπτικισμό.

Η δική μου απάντηση θα είναι σαφής:

Ναι, ήταν η σωστή κίνηση. Διότι δεν υπάρχει τίποτα κακό στους πολιτικούς να κάνουν πολιτική. Όπου πολιτική νοείται κυρίως η προσπάθεια για δημιουργία ευρύτερων και ισχυρότερων συμμαχιών με σκοπό την πραγματοποίηση των περισσότερων ή σημαντικότερων τεθέντων στόχων.

Ναι, αλλά, παρ΄ όλα αυτά, άξιζε να σπαταληθεί τόσος χρόνος, ίσως και αξιοπιστία για κάποιους, για το ΠαΣοΚ και τη ΔημΑρ;

Αφού σημειώσουμε μια τεχνική λεπτομέρεια επί της ουσίας, ότι δηλαδή, διακηρυχθείσης της πρωτοβουλίας, τα ηνία, άρα και η ευθύνη, πήγαιναν αυτόματα στα χέρια των κομμάτων που αναφέρονταν στην πρόσκληση, για να κατανοήσουμε το σωστό αυτής της τακτικής πρέπει να λάβουμε υπ΄όψη μας δυο πράγματα:

Πρώτον , και τα δυο αυτά κόμματα, παρ΄ότι η κοινωνική και πολιτική τους απήχηση έβαινε και βαίνει συνεχώς μειούμενη, παρέμεναν οι δυο κυριότεροι και ισχυρότεροι εκφραστές στο χώρο τον οποίο απευθύνθηκε η πρωτοβουλία.

Δεύτερον, και κυριότερο κατά τη γνώμη μου, οι συνέπειες, εάν η πρωτοβουλία δεν απευθύνονταν σε αυτούς πρώτα, εάν τους αγνοούσε δηλαδή, θα ήταν πολύ περισσότερο αρνητικές και μη αναστρέψιμες.

Θεωρώ δηλαδή σαν σταθεροποιητικό όρο για την πρωτοβουλία της κεντροαριστεράς το ότι έπρεπε ειδικά αυτά τα δυο κόμματα να πάρουν πρώτα θέση, έτσι ώστε ή να προχωρήσουν σύμφωνα με αυτή, ή, πολύ σημαντικότερο, να μην την υποσκάπτουν εκ των υστέρων, στηριζόμενα στο υποτιθέμενο γεγονός της μη πρόσκλησής τους.

Έπρεπε δηλαδή, ανεξάρτητα από την ιστορία τους, και την ερμηνεία της, για την οποία τελευταία, καλώς ή κακώς, υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές εντός του ίδιου χώρου, ιδιαίτερα για το ρόλο συγκεκριμένων προσώπων, έπρεπε, επαναλαμβάνω, να αρθούν προ των ευθυνών τους και να πάρουν θέση. Έτσι ώστε η πρωτοβουλία να προχωρήσει χωρίς αυτό το μελλοντικό βαρίδι.

Το θέμα όμως είναι τι γίνεται τώρα. Με δεδομένη τη στάση των δυο αυτών κομμάτων, αρχίζει και διαφαίνεται μια διάσταση ως προς την πορεία που θα ακολουθήσει η πρωτοβουλία. Ορισμένοι τη σχηματοποιούν στο δίπολο «οργάνωση ή προγραμματικός λόγος». Κακώς κατά τη γνώμη μου, διότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο.

Σημαντικό για μένα είναι, στην παρούσα τουλάχιστον φάση, να κρατηθεί ο χαρακτήρας της σύγκλισης, της συσπείρωσης πολλών κινήσεων, ομάδων, κομμάτων . Θέλω να πω ότι υπάρχουν ήδη περιθώρια για τον προσεταιρισμό πολιτικών σχηματισμών υπό την αιγίδα της πρωτοβουλίας, οι οποίοι δεν είναι προς το παρόν διατεθειμένοι να απολέσουν την ταυτότητά τους προς όφελος μιας νέας, ευρύτερης αλλά πιο ασαφούς. Κάτι το οποίο κι εγώ θεωρώ αρκετά λογικό.

Πρέπει λοιπόν ο σχηματισμός στον οποίο θα μετεξελιχθεί η πρωτοβουλία να διαφυλάξει το πολυσυλλεκτικό του στοιχείο. Από κει και πέρα, είναι εφικτό από κοινού να διαμορφωθούν κατ΄αρχήν βασικές προγραμματικές θέσεις.

Ένα χαρακτηριστικό όσων υποστηρίζουν το αντίθετο είναι ότι είναι επί του παρόντος πολιτικά ανέστιοι. Η δική μου πρόταση λοιπόν, την οποία επαναφέρω, είναι ότι πρέπει αυτοί οι «πολιτικά ανέστιοι», στους οποίους συγκαταλέγω και τον εαυτό μου, να συγκροτήσουν ιδιαίτερη πολιτική ομάδα, εντός του νέου σχηματισμού, ο οποίος  θα διαδεχθεί την πρωτοβουλία.

Αυτή η ομάδα θα μιλά ισότιμα με όλες τις άλλες ομάδες παρατάξεις και κόμματα, οι οποίες συμμετέχουν, ή θα συμμετάσχουν, εφ΄ όσον αυτός είναι ο αξιόπιστος δρόμος για να πειστούν να κάνουν κάτι τέτοιο.

Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να προχωρήσουν και πιο εύκολα και διάφορες σωστές ιδέες που έχουν ακουστεί, και με τις οποίες συμφωνώ απόλυτα, όπως λχ η εκλογή των υποψηφίων από τη βάση κλπ.

Κλείνοντας θέλω να αναγνωρίσω ότι ο συλλογισμός αυτός έχει ένα μείον: Τι γίνεται με τους φίλους οι οποίοι είναι υπέρ της πρωτοβουλίας αλλά τα κόμματα στα οποία ανήκουν είναι εναντίον;

Το μόνο που έχω να πω είναι ότι, δυστυχώς, δε μπορεί κανείς να έχει και την πίτα ολόκληρη, και το σκύλο χορτάτο. Κάποια στιγμή, προϊουσών των εξελίξεων, κάποιοι πρέπει να πάρουν δύσκολες αποφάσεις. Ούτε μπορεί να καθυστερεί κάτι που έπρεπε να είχε γίνει εδώ και καιρό  εξαιτίας αυτών των αναστολών.

Αν μη τι άλλο, η πρόταση την οποία κατέθεσα πιο πάνω  είναι η μόνη που εξασφαλίζει ότι μπορεί στο μέλλον αυτά τα κόμματα να ενταχθούν στην κοινή προσπάθεια διατηρώντας την αυτονομία τους.