Μια πρόταση για το "νέο παραγωγικό μοντέλο"

Το «νέο παραγωγικό μοντέλο» πρέπει να βάλει δυο στόχους. Ή μάλλον ένα στόχο ο οποίος επιτυγχάνεται σε δυο στάδια. Να καταστήσει κατ’ αρχήν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που μπορούν να παραχθούν στην Ελλάδα  φθηνότερα και ανταγωνιστικότερα των εισαγομένων, και. σε δεύτερη φάση, να καταστήσει όσα γίνεται, βάσει των αρχών της διαφοροποίησης και του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, ανταγωνιστικότερα στις εξωτερικές αγορές.

Από κει και πέρα πρέπει να δουλέψουμε σε ποιους τομείς μπορούμε να επιλέξουμε προς ανάπτυξη ώστε να επιτύχουμε καλύτερα τα παραπάνω.

Για μένα είναι προφανές ότι δυο τομείς είναι υποψήφιοι για αυτό. Η αγροτική παραγωγή και ο τουρισμός. (Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι η προσέλκυση αλλοδαπών τουριστών κατά μια ευρεία οικονομική αντίληψη θεωρείται εξαγωγή.)

Δίνοντας το βάρος σ αυτούς τους δυο τομείς μπορεί πραγματικά να δοθεί ώθηση στην οικονομία, συμπαρασέρνοντας και άλλους τομείς. (Οικοδομή, εμπόριο, υπηρεσίες κλπ)

Όσον αφορά στην αγροτική παραγωγή, υπάρχουν δυο βασικά εργαλεία τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε.

Πρώτον, να πείσουμε τις μεμονωμένες αγροτικές μονάδες για τα καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα που θα υπάρξουν εάν δημιουργηθούν συνέργειες. Να μπορέσουμε από απλούς παραγωγούς να τους κάνουμε αγροτικούς επιχειρηματίες μεγαλύτερης κλίμακας. Υπάρχει ένας πρόσφατος σχετικά νέος νόμος για τη δημιουργία συνεταιρισμών ο οποίος μένει παντελώς αναξιοποίητος. Υπάρχει νέα μορφή κεφαλαιουχικής εταιρείας (ΙΚΕ) με απαιτούμενο μηδενικό κεφάλαιο, και έχει θεσμοθετηθεί το ίδιο ήδη και για τις ΕΠΕ. Υπάρχουν ένα σωρό νέοι επιστήμονες στον οικονομικό τομέα, τα μεταπτυχιακά στη διοίκηση επιχειρήσεων είναι ουκ ολίγα πλέον. Πρέπει να βρεθεί τρόπος, και να δοθούν κίνητρα έτσι ώστε όλα αυτά να συνταιριαστούν και να μπουν σε εφαρμογή. Επίσης, αν μου επιτρέπεται να κάνω προβλέψεις, θεωρώ ότι μια τέτοια αξιόπιστα οργανωμένη προσπάθεια, πέραν του ντόπιου κεφαλαίου, το οποίο αδιαμφισβήτητα υπάρχει, και κείται αχρησιμοποίητο εδώ ή σε τράπεζες του εξωτερικού, μπορεί να προσελκύσει  ιδιωτικό κεφάλαιο κατευθείαν από έξω. (JV ή καθαρή επένδυση).

Το δεύτερο εργαλείο είναι αυτό που όλοι μας θεωρούμε αρνητικό γεγονός, αλλά που όμως μπορούμε να το γυρίσουμε υπέρ μας. Και δεν εννοώ τίποτα άλλο από τη αθρόα παράνομη εισερχόμενη μετανάστευση. Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα σωρό φθηνά εργατικά χέρια, τα οποία μπορούν δουλεύουν για λιγότερα λεφτά σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα, αλλά πολύ περισσότερα όμως σε σχέση με τα δεδομένα των χωρών από τις οποίες προέρχονται, μένοντας έτσι ικανοποιημένες και οι δυο πλευρές, ξένοι μετανάστες και έλληνες εργοδότες . Αυτό μεταφράζεται στη σημερινή πραγματικότητα σε αθρόα παράνομη εργασία, και σε εκφυλιστικά φαινόμενα τύπου Μανωλάδας. Πιστεύω ότι θα ήταν πολύ καλύτερα εάν αυτοί οι μετανάστες, διοχετευόντουσαν νόμιμα και ελεγχόμενα, αλλά με οπωσδήποτε πιο ανοιχτές στρόφιγγες, στην αγορά εργασίας, ως εργάτες κυρίως, κατεβάζοντας το κόστος ανοικοδόμησης της Ελληνικής οικονομίας.

Ο δεύτερος τομέας, ο τουρισμός, κατά τη γνώμη μου είναι η απόλυτη εφαρμογή του «ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος» καθ΄ όσον μας αφορά σα χώρα. Και εάν η ανάπτυξη γίνει σε ένα ίδιου ύψους ανεβασμένο επιχειρηματικό επίπεδο, και ξεφύγει από τα άθλια rooms to let, μπορεί να δώσει ώθηση στην οικονομία. Και όταν λέμε τουρισμό δεν εννοούμε μόνο τα ξενοδοχεία, τις παραλίες κλπ. Πρέπει από τη στιγμή που θα περάσει τα σύνορα ο τουρίστας, κάθε εμπειρία που θα αντιμετωπίζει στη χώρα μας να είναι θετική γι αυτόν, να του δίνει,  όπως λέει και το κλισέ, ιδιαίτερη perceived value. Όπως καταλαβαίνετε αυτό περιλαμβάνει μια μεγάλη έκταση προϊόντων και υπηρεσιών.

Εννοείται ότι για να επιτύχουν αυτά, εκτός από τα φορολογικά και επιχειρηματικά κίνητρα που πρέπει να δοθούν, πρέπει να επίσης να γίνει ένα ξεκαθάρισμα στο γραφειοκρατικό πεδίο,  και να μην υπάρχουν κλειστές επαγγελματικές ομάδες σε όλη την εφοδιαστική αλυσίδα, που να έχουν τη δύναμη να διαμορφώνουν τιμές πέραν της ελεύθερης αγοράς. (πχ μεταφορείς – διοικητικές υπηρεσίες κλπ)

Καταλήγοντας θα ήθελα να πω πως κατά τη γνώμη αυτό που λείπει σήμερα από την Ελλάδα είναι το όραμα. Το όραμα και η θετική προσδοκία, ότι αυτός που θα βάλει τα λεφτά του, ξένος ή Έλληνας, θα τα ξαναπάρει με το λογικό κέρδος.

Μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ότι θα υπάρξει λυσσαλέα πολεμική από τους σημερινούς «βολεμένους» με τη στήριξη των κομμάτων της σύγχρονης αντιδραστικής και εθνικιστικής δεξιάς και αριστεράς. Ενδεχομένως η πρώτη περίοδος να είναι δύσκολη. Αν κρατήσουμε όμως σα χώρα, πιστεύω ότι με το που φανούν τα πρώτα αναπτυξιακά αποτελέσματα, όλες αυτές οι παρωχημένες αντιδράσεις θα καμφθούν και η χώρα μας θα έχει μπει πάλι σε ανοδική πορεία.