Αγάπη...

Κι αν ακόμα μιλάω όλες τις γλώσσες πάνω στη γη, και έξω από αυτήν, αλλά δεν έχω αγάπη

Δεν είμαι τίποτα άλλο από μια καραμούζα που στριγγά

Ή ένα ντέφι που χτυπά

Κι αν εξηγήσω όλα τα ανεξήγητα και αποκτήσω τη γνώση όλου του κόσμου

Κι αν η πίστη μου είναι τόση που να μετακινεί βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη

Είμαι ένα τίποτα

Κι αν μοιράσω ότι έχω και δεν έχω

Κι αν πέσω στη φωτιά ακόμα αλλά δεν έχω αγάπη

Σε τίποτα δεν ωφελεί

Η αγάπη είναι υπομονή, ανέχεται και την αχαριστία

Η αγάπη δε ζηλεύει ούτε επιδεικνύεται

Η αγάπη δεν περηφανεύεται ούτε κάνει ασχήμιες

Δεν είναι εγωιστική, ούτε εκνευρίζει τον άλλον

Δεν κρατά ανοιχτούς λογαριασμούς, δε φχαριστιέται με το άδικο αλλά με το αληθινό

Η αγάπη όλα τα υποφέρει, όλα τα πιστεύει, πάντα ελπίζει και υπομένει τα πάντα

Κι αν χαθούν όλες οι γλώσσες, κι η γνώση όλου του κόσμου, η αγάπη δε χάνει την αξία της

Γιατί, ούτε όλα τα ξέρουμε, ούτε όλα τα προβλέπουμε

Κι αν κάποτε γνωρίσουμε και καταλάβουμε τα πάντα, τότε, όλα όσα τώρα ξέρουμε θα αποδειχθούν άνευ σημασίας

Όταν ήμουνα παιδί, σαν παιδί μιλούσα, σαν παιδί σκεφτόμουν και σαν παιδί καταλάβαινα

Όταν πια μεγάλωσα, παράτησα την παιδιάστικη συμπεριφορά μου

Διότι τώρα βλέπουμε με ασάφεια, μέσα από ένα μαγικό καθρέπτη, κάποτε όμως θα δούμε την αλήθεια κατάφατσα

Τώρα γνωρίζω ένα κομμάτι μόνο απ΄την αλήθεια, κάποτε όμως απόλυτο υποκείμενο, μαζί και αντικείμενο, θα γίνω σε αυτήν

Τώρα λοιπόν δε μας μένει παρά η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη

Και, από αυτά τα τρία, το πιο σημαντικό είναι η

ΑΓΑΠΗ

Αθήνα, 31 Δεκεμβρίου 2012

Αποστόλου Παύλου Α' Κορ.ιγ΄ (σε ελεύθερη δική μου απόδοση)

Πηγές που με βοήθησαν στη μετάφραση:

http://www.jba.gr/gr/Articles/jbamay97.htm

http://www.theologoi.com/agiosloukas/omilia4.htm

Εμπνευσμένο από μια ανάρτηση στο blog του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΙΧΟΥ.

 

Τις καλύτερες ευχές μου για το 

 

 

Για τη Μισθωτή Εργασία και την Επιχειρηματικότητα (Δυο απαντήσεις μου σε αντίστοιχα άρθρα)

Άρθρο 1ο: Το ελεύθερο ωράριο

Απάντηση:

Το παραπάνω άρθρο λέει πολλές αλήθειες και θα έπρεπε να ληφθεί υπ' όψη από τα κόμματα της αριστεράς κατά τη διαμόρφωση των θέσεών τους.

Βέβαια, δεν αποφεύγει τις ανακρίβειες και υπερβολές, με πιο χαρακτηριστική εκείνη για τις Επιθεωρήσεις Εργασίας, η οποία αγγίζει το κωμικό, διότι, όπως όλοι ξέρουμε το Σ.ΕΠ.Ε. έχει, πρωτίστως, διατητικό και μεσολαβητικό ρόλο.

Στην πραγματικότητα, έαν ο εργοδότης δε συμμορφωθεί με την υπόδειξη της επιθεώρησης, τότε δεν κινδυνεύει από αυτεπάγγελτες ενέργειες, αλλά είναι ο εργαζόμενος που πρέπει να κινηθεί μέσω της νομικής οδού. Ζήσε Μάη μου, δηλαδή..

==================================================================

Άρθρο 2 .Η ανελαστικότητα στην αγορά εργασίας κλείνει επιχειρήσεις και διογκώνει ανεργία και παραβατικότητα

Απάντηση:

Τα όρια μεταξύ φιλελευθερισμού και νεο-φιλελευθερισμού είναι λεπτά και δυσδιάκριτα. Θέλει προσοχή, διότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Ενδεικτικά:

1) Δεν προκύπτει από πουθενά ότι κάθε επιχείρηση διαθέτει από μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ, στην οποία εμβαπτίζεται κάθε ανειδίκευτος εργάτης, μετά από δυο χρόνια υπηρεσίας, ώστε να αποκτήσει ειδικότητα.

Αυτός που κουβαλάει κιβώτια 40 χρόνια, 40 χρόνια ανειδίκευτος εργάτης θα είναι.. Ποτέ του δε θα μετουσιωθεί σε "εξειδικευμένο κουβαλητή".

Κάτι άλλο θέλει να πει ο ποιητής, ίσως με τις τριετίες και την προϋπηρεσία, αλλά κάτι η επιδερμικότητα της επαφής με το αντικείμενο, κάτι η ξερολίαση, και δεν του προκύπτει...

2) Και οι παλιές επιχειρήσεις μπορούν να μειώσουν μισθούς, με τους περιορισμούς που θέτει κάθε φορά ο Νόμος, αρκεί να το πράξουν τη στιγμή που πρέπει, δηλαδή με την ψήφισή του. Εάν καθυστερήσουν να το κάνουν, τότε θεωρείται, και σωστά, ότι επιλέγουν να διατηρήσουν το παλιό μισθολογικό καθεστώς, και η σύμβαση παίρνει το χαρακτήρα της ατομικής σύμβασης μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου.

3) Μια "κοπέλα", βοηθός στο λογιστήριο, με 18ετή υπηρεσία είναι "κοπέλα" 40 Μαΐων πλέον (ή του μήνα της αρεσκείας σας),παντρεμένη, με ένα ή δυο παιδιά, 18 χρόνια στο γραφείο, που σημαίνει ότι η εμπειρία της μπορεί να είναι δύναμη ώθησης της επιχείρησης, ιδιαίτερα σε ένα νευραλγικό τμήμα όπως αυτό του λογιστηρίου. Και παρόλα αυτά παίρνει 2300 - 16,5%, 1900 καθαρά, πριν από την παρακράτηση του φόρου.
Σημειωτέον, ότι ήδη το ποσό των 2300 είναι υψηλό ως υπόθεση, καθ΄ότι υπερβαίνει τα από τις μέχρι πρότινος ισχύουσες ΣΣΕ όρια αμοιβών για το οικείο κλιμάκιο (18 ετ.), και αν έπαιρνε τέτοια αμοιβή μάλλον θα την άξιζε.

4ο) (και τελευταίο). Συγγνώμη, αλλά η λογική "Αυτή είναι η δουλειά, αυτά τα χρήματα. Συμφωνούμε ή όχι. Αλλιώς δεν γίνεται" όχι αυτορρύθμιση δεν είναι, αλλά όργιο ολοκληρωτικού νεοφιλελευθερισμού. Ο εργαζόμενος, ατομικά ή μέσω σωματείου, έχει το δικαίωμα της διαπραγμάτευσης, το οποίο είναι ιερό σε κάθε φιλεύθερη δημοκρατική χώρα. Το αν θεσμικά το διαχειρίζεται σωστά, είναι διαφορετικό θέμα, αλλά, στο όνομα οποιουδήποτε εργατοπατερισμού, δε μπορούμε να απεμπολήσουμε βασικές αρχές διαλόγου και δημοκρατίας.

Εν κατακλείδι, το θέμα είναι να βγει η όλη κοινωνία κερδισμένη, και όχι απλά να ρεφάρει άλλη μια φορά η επιχειρηματική τάξη σε βάρος των σύνηθων υποζυγίων.

Τρία πράγματα που θα μπορούσαν να έχουν γίνει διαφορετικά…

Α) ΔημΑρ & Ν.Δ.

Έβλεπα χθες το βράδυ τις ειδήσεις στην TV, όπου ο δημοσιογράφος σχολίαζε την πρόταση της ΔημΑρ για την απλή αναλογική, και τη στάση των κομμάτων, που υποστηρίζουν την κυβέρνηση, απέναντί της.

Μπλα μπλα η ΔημΑρ διακηρυγμένος στόχος της κλπ, μπλα μπλα το ΠΑΣΟΚ στη σημερινή συγκυρία συμφωνεί κλπ.

Αντίθετα, η Νέα Δημοκρατία όμως διαφωνεί εξ αιτίας της πάγιας θέσης της για ισχυρές κυβερνήσεις.

Μα πως είναι δυνατό; Δε θα έπρεπε αυτό το κεφάλαιο να έχει ήδη κλείσει; Μετά από όσα συνέβησαν κατά το απερχόμενο έτος, πού στηρίζεται η Ν.Δ. ώστε να θέτει ακόμα ζήτημα ισχυρών μονοκομματικών κυβερνήσεων;

Έχω την εντύπωση ότι συμβάλαμε και εμείς, ως ΔημΑρ, στο να έχει η Νέα Δημοκρατία αυτό το τουπέ.

Και αυτό γιατί, καθ΄ όλη την διάρκεια της κοινής στήριξης, και παρ΄όλη τη θετική μας συμβολή στη διακυβέρνηση της χώρας, σε όποιο μέγεθος κι αν εκτιμά ο καθένας αυτή τη συμβολή, αντικειμενικά ενισχύσαμε το προφίλ του πρωθυπουργού και του κόμματός του, ή, τουλάχιστον, δεν προσπαθήσαμε να αναστρέψουμε την  εμφανή τάση των προαναφερόμενων για την ενίσχυση αυτού του προφίλ.

Η τακτική της άτυπης  ενδοκυβερνητικής αντιπολίτευσης, την οποία στην πράξη ακολουθούμε, το να λαμβάνονται κυβερνητικές αποφάσεις, ήσσονος, μέσης ή μείζονος σημασίας, στις οποίες μετά εμείς βγαίνουμε και κάνουμε κριτική, φανερώνοντας ότι δεν έχουμε συμμετάσχει, ούτε κατ’ ελάχιστο, στη λήψη τους, μας απογυμνώνει στα μάτια της κοινωνίας. Καθίσταται σαφές πλέον ότι ο λόγος μας στην κυβέρνηση είναι πολύ περιορισμένος, και ότι στην ουσία κυβερνά ο κ. Σαμαράς και το κόμμα του.

Οπότε, χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει: Ένας είναι ο θεός η ισχυρή, αυτοδύναμη, μονοκομματική κυβέρνηση, και προφήτης της η Νέα Δημοκρατία.

Επέμενα, επιμένω, και θα επιμένω, ότι η συγκυρία μετά τις δεύτερες εκλογές ήταν ιδανική, ώστε να παλέψουμε μέσα από πολύ πιο ευνοϊκές θέσεις, κατά το σχηματισμό της κυβέρνησης.

Μπορούσαμε, κατά το σχηματισμό της κυβέρνησης, να είχαμε επιβάλει περισσότερα και ουσιαστικότερα βέτο. Μπορούσαμε να έχουμε αναλάβει πιο υπεύθυνα και λειτουργικά πόστα σε αυτήν, έτσι ώστε και τη χώρα να βοηθήσουμε, και την αξία μας να αποδείξουμε, εάν πράγματι υπάρχει τέτοια, και να επενδύσουμε πολιτικά σε πιο προοδευτικές λύσεις, προς όφελος της χώρας.

Β) Διοικήσεις ΔΕΚΟ

Παραδόξως όμως, όση ατολμία δείξαμε στην ανάληψη υψηλών κυβερνητικών πόστων, τόση σπουδή μας διέκρινε κατά τη διανομή διευθυντικών θέσεων μέσου επιπέδου διοίκησης.

Επικράτησε η άποψη ότι η πολιτική που στην πράξη επιρρεάζει το μέσο Έλληνα, ουσιαστικά παράγεται σε αυτό το επίπεδο διοίκησης, Άρα σε αυτό έπρεπε να δώσουμε βάρος κατά τη στελέχωσή του.

Δυστυχώς πρόκειται περί λάθους μεγάλου, από όσο μπορώ να αντιληφθώ.

Κι αυτό διότι ο παραπάνω συλλογισμός στηρίζεται σε δύο λάθος παραδοχές.

 Η πρώτη παραδοχή είναι ότι, εφ΄ όσον το υποψήφιο στέλεχος είναι εντός, ή εγγύς, της ΔημΑρ, τότε μάλλον αξίζει τη θέση. Στην πραγματικότητα οι δύο αυτοί όροι, είναι τελείως ανεξάρτητοι μεταξύ τους. Μπορεί να την αξίζει, μπορεί και όχι, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το βαθμό προσέγγισης του στη ΔημΑρ, αλλά με  συγκεκριμένα προσόντα και προσωπικές ικανότητες διοίκησης, τις οποίες φέρει ο υποψήφιος διευθυντο-διοικητής.

Η δεύτερη λανθασμένη παραδοχή είναι και η σημαντικότερη. Είναι τελείως λάθος η συλλογιστική που λέει ότι μπορεί η ΔημΑρ και η κάθε ΔημΑρ, το ΠΑΣΟΚ και το κάθε ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και η κάθε ΝΔ, να μοιράζουν αναμετάξυ τους τα διοικητικά αξιώματα, με αμφισβητήσιμα και προφανώς αντιεπιστημονικά κριτήρια.

Η δουλειά του εν λόγω διευθυντή – διοικητή είναι να διοικεί, εφαρμόζοντας τις επιστημονικές αρχές διοίκησης για το συμφέρον του οργανισμού του οποίου προΐσταται, και σύμφωνα με τις θεσμικές κατευθύνσεις της πολιτικής του ηγεσίας. Μια πολιτική ηγεσία την οποία μάλλον απεμπολήσαμε, όπως εξηγώ στο πρώτο μέρος.

Ένα από τα καλά που είχε ο ΓΑΠ, είναι ότι επεδίωξε, κατ΄αρχήν τουλάχιστον, διαφάνεια στην επιλογή αυτών των στελεχών. Η παρούσα κυβέρνηση, έπρεπε να πάει ένα βήμα παραπέρα αυτήν την προσπάθεια, και όχι να εμπλακεί σε αυτό το άγος των αναξιοκρατικών κομματικών διορισμών.

Και, πάνω από όλα, η ΔημΑρ σε καμιά περίπτωση δεν έπρεπε να σιγοντάρει, αλλά να εναντιωθεί. Η γυναίκα του Καίσαρα δε φτάνει να είναι τίμια, αλλά πρέπει και να φαίνεται ότι είναι. Ειδάλλως φτάνουμε στην κατάσταση του παλαιού ανεκδότου με τη Σοβιετική τηλεπαρουσιάστρια, η οποία έβριθε προσόντων εξαιτίας της υπερτεσσαρακονταετούς θητείας της στο Κόμμα!

Γ) Ανάπτυξη τομέων και επιτροπών από τη βάση του κόμματος για τη στήριξη του κυβερνητικού έργου

Συμπληρωματικά στα παραπάνω κατέστη εμφανές και το πρόβλημα της ΔημΑρ στην ανάπτυξη προτάσεων, οι οποίες να αφορούν στο κυβερνητικό έργο. Τελευταίο τρανταχτό παράδειγμα, η εκ των υστέρων ανάδειξη των προτάσεων της ΔημΑρ για το φορολογικό.

Αυτή τη στιγμή, εάν έχω αντιληφθεί σωστά τα γεγονότα, όπως τα παρατηρώ, υπάρχουν δυο άτομα της ΔημΑρ, ο Χατζησωκράτης και ο Παπαθανασίου, τα οποία φέρνουν στην πλάτη τους το βάρος της συμμετοχής στο κυβερνητικό έργο.

Έ, όσο άξιοι, προικισμένοι και ικανοί να είναι οι δυό τους, που είναι, καθίσταται φύσει αδύνατο να καλύψουν σε όλο του το εύρος και με επιτυχία όλες τις πτυχές του.

Η κυβέρνηση στη σύντομη έως τώρα πορεία της έχει ασχοληθεί με δυο τρία πράγματα: Φορολογία, εργατικά και ανάπτυξη.

Αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να υπάρχουν think tanks στο κόμμα, από ανθρώπους που αναμφίβολα υπάρχουν στις γραμμές του, και που η επαγγελματική τους ενασχόληση έχει να κάνει με τα παραπάνω και γνωρίζουν με εξαιρετικές λεπτομέρειες το αντικείμενο. Εάν είχε συμβεί αυτό και προτάσεις επεξεργασμένες με λεπτομέρεια, κοινωνικά δίκαιες και πειστικές, θα είχαμε εγκαίρως παρουσιάσει, και κακοτοπιές θα είχαμε αποφύγει.

Πάνω από όλα όμως θα είχαμε δείξει ότι, εκτός του αριστερού χαρακτήρα μας και προσανατολισμού μας, πράγμα που στην πράξη ουδόλως ενδιαφέρει τους τρίτους, έχουμε και συγκεκριμένες απόψεις για το τι μέλλει γενέσθαι, ως υπεύθυνη κυβερνητική δύναμη, η οποία μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία έργου, και όχι να άγεται και να φέρεται, εμπαιζόμενη από τον κ Σαμαρά και τους υπουργούς του.

Απόφαση Εκτελεστικής Επιτροπής ΔΗΜΑΡ (4/12/12)

ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ (4/12/2012)
«ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ»
Το σχέδιο πολιτικής δράσης του κόμματος εξειδικεύει και επικαιροποιεί τον προγραμματισμό δράσης που αποφάσισε η Κ.Ε στις 7-10-2012 λαμβάνοντας υπόψη και τις εξελίξεις των δύο μηνών.
1.Πολιτικοί στόχοι και προτεραιότητες 
α)  Οι στόχοι του κόμματος σε σύνδεση με το κυβερνητικό έργο και αυτοτελώς.
Στην εισήγηση που εγκρίθηκε στη συνεδρίαση της Κ.Ε (7-10-12) αναφέρονταν τα εξής: «Στοχεύουμε στην επιτυχία του κυβερνητικού έργου. Παρακολουθούμε και συμμετέχουμε στο κυβερνητικό έργο. Συμβάλουμε με την αυτόνομη πολιτική παρουσία του κόμματος και την ανάδειξη των θέσεων μας για την Ελλάδα και την Ευρώπη που θέλουμε. Διατυπώνουμε τις διαφορές μας σε πολιτικές που ασκούνται ή πρακτικές που εφαρμόζονται, έτσι ώστε η στήριξη στην κυβέρνηση να συνιστά ταυτόχρονα και έλεγχο της εξουσίας. Λειτουργούμε ως επισπεύδουσα δύναμη για την προώθηση μεταρρυθμίσεων εξυγιαντικού χαρακτήρα και τη συντεταγμένη κοινωνική προσαρμογή. Συνδυάζουμε το ρόλο του κυβερνητικού εταίρου με αυτόν του συμμετέχοντα σε μαζικές κοινωνικές διεργασίες».

β)   Η ανάγκη για ένα άμεσο πρόγραμμα
Οι πρόσφατες αποφάσεις του  eurogroup αποτελούν αποφασιστικό βήμα για την παραμονή της χώρας στο ευρώ και επιβεβαιώνουν την επιλογή που κάναμε για δημιουργία κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης. Προϋπόθεση όμως για το σωστό προσανατολισμό του κυβερνητικού έργου είναι να συνειδητοποιηθεί ότι το 2013 – ιδιαίτερα  το 1ο εξάμηνο -  είναι κρίσιμο. Η νέα κατάσταση δεν απαλλάσσει τους πολίτες από τις μεγάλες δυσκολίες που θα νοιώσουν τις συνέπειες από επιβαρύνσεις και περικοπές, ενώ η θετική επίπτωση των μέτρων θα έπεται χρονικά αυτών των συνεπειών.
Αυτή η κατάσταση  κάνει απαραίτητο το κυβερνητικό έργο να μη χαθεί σε προσεγγίσεις μακροπρόθεσμου ορίζοντα αλλά να επικεντρώσει σε άμεσες ενέργειες ενταγμένες βεβαίως σε ένα συνεκτικό σχέδιο με προοπτική. Κύριοι άξονες  είναι:
Συνέχιση της προσπάθειας για αποτελεσματικές ρυθμίσεις σε σχέση με την αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης.
Υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων στο κράτος και την οικονομία.
Ανάπτυξη ενός συνεκτικού πλέγματος πολιτικών και δράσεων που θα αποτρέψει την κοινωνική αποσταθεροποίηση εντός του 2013 και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάκαμψης εντός του 2014.

2.Κύριοι τομείς της  πολιτικής μας παρέμβασης 
α) Δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης και ελάφρυνση των βαρών των οικογενειών.
Παρεμβάσεις υποστηρικτικές (θέρμανση, ηλεκτρισμός, σίτιση, στέγαση, ένδυση,  ενοίκιο )  προς πολίτες που ζουν σε μεγάλη φτώχεια
Παρεμβάσεις υποστηρικτικές για την κατάρτιση, μαθητείας και απασχόλησης ανέργων.
Αλλαγές στο σύστημα υγείας.( ΕΟΠΥΥ, Φάρμακα, συνταγογράφηση, γενόσημα). Ειδικά αντιμετώπιση της έκτακτης κατάστασης αλλά και της προώθησης διαδικασιών εξυγίανσης.
Κοινωνική πρόνοια σε δύσκολους καιρούς με προτεραιότητα: Κοινωνικές δομές για ΑΜΕΑ που κλείνουν, για ολοήμερα νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία, δίκτυο βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών, βοήθεια στο σπίτι σε ανήμπορους ή ηλικιωμένους.
Στόχος μας είναι η προσαρμογή των δομών που παρέχουν υπηρεσίες προς πολίτες και η αντιμετώπιση των δυσλειτουργιών, έτσι ώστε η μείωση δαπανών να σημαίνει αντιμετώπιση παθογενειών και διατήρηση του καλύτερου δυνατού επιπέδου  υπηρεσιών.
Ταυτόχρονα είναι σε εξέλιξη νομοθετικές πρωτοβουλίες ελάφρυνσης των βαρών όπως:
Διακανονισμοί φορολογικών υποχρεώσεων.
Διευκολύνσεις στα δάνεια και διατήρηση της ρύθμισης για τους πλειστηριασμούς.
Αντιμετώπιση της ακρίβειας.
β) Προώθηση της δημοσιονομικής εξυγίανσης πέραν των περικοπών.
Προώθηση του προϋπολογισμού απόδοσης στη διαχείριση των οικονομικών / Πρωτοβουλίες μας για εξάλειψη της σπατάλης και της διαφθοράς.
Συνέχιση των παρεμβάσεων σε θέματα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής. Παρακολούθηση της διαδικασίας και διατύπωση προτάσεων για μεγαλύτερη απόδοση και στοχευμένες παρεμβάσεις. Ολοκλήρωση της φορολογικής μεταρρύθμισης και της ανασυγκρότησης του φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
Νέα φορολογική νομοθεσία.
γ) Προώθηση της ανάπτυξης νέου τύπου.
Άμεσες αναπτυξιακές παρεμβάσεις με την συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και προώθηση της στροφής προς ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο με ενέργειες διαρθρωμένες σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο επίπεδο.
Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών: Τοποθέτηση για την πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου  και για την της ρευστότητας στην αγορά.
Αποκρατικοποιήσεις: Εξειδικευμένες προσεγγίσεις ανά τομέα που να διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον και την αναπτυξιακή προοπτική.
Προτάσεις για ένα νέο ρόλο της νεολαίας στην οικονομική και κοινωνική ζωή.
δ) Διοικητική και Δικαστική μεταρρύθμιση.
Προώθηση της διοικητικής αναδιάρθρωσης και  των αλλαγών στην κατανομή του προσωπικού.
Προώθηση της δικαστικής μεταρρύθμισης.
Διαμόρφωση προτάσεων για την ενεργοποίηση της δημόσιας διοίκησης με έκτακτα μέτρα σε συνδυασμό και την προώθηση της  διοικητικής μεταρρύθμισης , χωρίς όμως να περιμένουμε την ολοκλήρωση της.
ε) Εξυγίανση πολιτικού συστήματος και δημιουργία πλαισίου γόνιμης αντιπαράθεσης.
Προβολή της θέσης για καθιέρωση της απλής αναλογικής και αλλαγή του νόμου   περί ευθύνης υπουργών.
Σταθερή υποστήριξη της  προώθησης της εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος.
Ανάληψη πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση της δράσης της  Χρυσής Αυγής.

3.Πολιτική δραστηριότητα σε σχέση με το κυβερνητικό και νομοθετικό έργο 
Είναι προτεραιότητα η διαμόρφωση τεκμηριωμένων προτάσεων για τα προαναφερόμενα ζητήματα, η αναβάθμιση των διαδικασιών παραγωγής πολιτικής και δημοσίων παρεμβάσεων μας.  Συγκεκριμένα
α) Παρέμβαση σε σχέση με το κυβερνητικό έργο
Διασφάλιση της ροής πληροφόρησης για το κυβερνητικό έργο στη φάση της εξέλιξης του και η έγκαιρη προετοιμασία των παρεμβάσεων μας.
Αξιοποίηση όλων των δυνάμεων που έχουμε εντός της κυβέρνησης για την προώθηση ζητημάτων της διοικητικής και δικαστικής μεταρρύθμισης, της εκπαίδευσης, της υγείας,  της  ανάπτυξης της έρευνας και της τεχνολογίας, της αναβάθμισης των επιθεωρήσεων εργασίας, της  ολοκληρωμένης διαχείρισης των απορριμμάτων, της αναβάθμισης των επιθεωρήσεων περιβάλλοντος, της αποτελεσματικής διαχείριση των κοινοτικών πόρων στον αγροτικό τομέα και της ανάπτυξης της  νησιωτικής πολιτικής.
Εκδίπλωση παρεμβάσεων σε θέματα εκτελεστικού έργου
β) Ειδικά για το νομοθετικό έργο
Προετοιμασία και κατάθεση προτάσεων για το νομοθετικό έργο που βρίσκεται σε εξέλιξη: κατάργηση και συγχώνευση οργανισμών δημοσίου, κανόνες διακίνησης  προϊόντων και παροχής υπηρεσιών, αναθεώρηση ΕΣΠΑ, έρευνα τεχνολογική ανάπτυξη και καινοτομία, ανοικτή διακυβέρνηση, δημόσιες συμβάσεις και προμήθειες, διακανονισμός δανείων, διακανονισμός φορολογικών δόσεων κ.α
Ανάληψη νομοθετικών πρωτοβουλιών: Εκτός από τη συμμετοχή μας στο νομοθετικό έργο που ετοιμάζεται από τους Υπουργούς πρέπει να εξετάσουμε θέματα στα οποία θα αναλάβουμε πρωτοβουλίες ως κόμμα καταθέτοντας προτάσεις   νομοθετικής ρύθμισης.
Παρέμβαση σε όλα τα μέτρα που θα προχωρήσουν το επόμενο διάστημα με συγκεκριμένες προτάσεις. Προτεραιότητα έχουν: Φορολογικό σύστημα, Παιδεία και Εργασιακά Θέματα (συμμετοχή στη διαδικασία ορισμού του κατώτατου μισθού και εκπνοή των συλλογικών συμβάσεων κ.λ.π )
Τοποθέτηση σε ζητήματα που σχετίζονται με την προώθηση μεταρρυθμίσεων. Κύρια θέματα είναι η κινητικότητα των εργαζομένων στο δημόσιο, η διαχείριση προβλημάτων σε χώρους που υπάρχουν ειδικά μισθολόγια και το άνοιγμα των επαγγελμάτων.

4.Μέτρα για την οργάνωση της δουλειάς του κόμματος
Για την επιτυχία της όποιας πολιτικής πρωτοβουλίας και την επίτευξη των στόχων του κόμματος, το επόμενο διάστημα χρειάζεται να προχωρήσουν με συγκροτημένο τρόπο αναγκαίες «μεταρρυθμίσεις» στον τρόπο σκέψης, λειτουργίας και δράσης του κόμματος.
Τα όργανα και οι  κομματικές οργανώσεις δεν πρέπει να περιορίζονται σε έναν σχολιασμό της γενικής πολιτικής κατάστασης και των κεντρικών τοποθετήσεων του κόμματος.  Είναι απαραίτητη η αναβάθμιση των διαδικασιών παραγωγής πολιτικής και της δημόσιας  παρέμβασης σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο.
α) Πολιτικό άνοιγμα
Σχεδιασμός και υλοποίηση με ευθύνη των οργάνων, των τομέων και των οργανώσεων, ενός  προγράμματος  δημόσιων παρεμβάσεων σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο. Το πρόγραμμα δράσης μπορεί να περιλαμβάνει δράσεις πολλών μορφών (συναντήσεις με φορείς, εκδηλώσεις, παρουσία στα ΜΜΕ, δελτία τύπου, αρθρογραφία, σύνδεση με πρωτοβουλίες πολιτών κ.α)
Αναβάθμιση της πολιτικής μας παρουσίας σε κεντρικό επίπεδο με παρουσίαση των θέσεων μας μέσα από συνεντεύξεις, καθημερινή παρουσία με δελτία τύπου,  οργανωμένη ροή πληροφόρησης προς τα ΜΜΕ και καλύτερη οργάνωση της παρουσίας των στελεχών μας στα ΜΜΕ.
Σχεδιασμός και υλοποίηση  από τις οργανώσεις ενός  πρόγραμμα δράσης  που λαμβάνει υπόψη τις πολιτικές προτεραιότητες αλλά και τοπικά θέματα. Η αξιοποίηση όχι μόνο των κεντρικών στελεχών αλλά και των συντρόφων που έχουν θέση ευθύνης στο κράτος θα βοηθήσει στην καλύτερη τεκμηρίωση και εξειδίκευση  των παρεμβάσεων μας.
β) Πολιτικά και οργανωτικά μέτρα /Κεντρική Επιτροπή – Κοινοβουλευτική Ομάδα – Τμήματα
Τακτικές συνεδριάσεις της Κ.Ε. Συντονισμός Ε.Ε και Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Σχεδιασμός για ουσιαστική ένταξη και συμμετοχή των μελών της Κ.Ε στη δουλειά του κόμματος.
Ανασυγκρότηση των τομέων του κόμματος με τη συμμετοχή και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας  και κάλυψη όλων των  πεδίων  δράσης είτε με νέους τομείς είτε με επιτροπές / ομάδες εργασίας στο πλαίσιο των τομέων.
Διατήρηση επαφής και συντονισμός με όλα τα  στελέχη και φίλους μας  που έχουν τοποθετηθεί σε θέσεις του δημόσιου τομέα.
Διαρκής ενημέρωση των μελών της Κεντρικής Επιτροπής, της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, των οργανώσεων και των μελών του κόμματος για όλα τα ζητήματα (αποστολή ανά 15νθήμερο ενημερωτικού σημειώματος αλλά και έκτακτα για όσα θέματα χρειάζεται).
γ) Πολιτικά και οργανωτικά μέτρα Κομματικές Οργανώσεις
Ενίσχυση της πολιτικής λειτουργίας των οργάνων.
Παρουσία της Εκτελεστικής Επιτροπής και των μελών της Κ.Ε στις οργανώσεις. Η παρουσία στελεχών στις συνελεύσεις των οργανώσεων, ειδικά σε περιόδους έντονων πολιτικών εξελίξεων, συμβάλει στην προσέλευση ακόμα περισσότερων μελών και φίλων και στην εγκυρότερη ενημέρωση τους.
Συνδιασκέψεις.
Έχοντας περάσει 2 χρόνια σχεδόν από το συνέδριο του κόμματος, η εκλογή νέων οργάνων είναι επιβεβλημένη. Να προγραμματιστούν έως και τον Μάιο του 2013, συνδιασκέψεις σε όλους τους νομούς της χώρας. Ένα χρόνο πριν τις Ευρωεκλογές και Αυτοδιοικητικές Εκλογές, η διαδικασία των Συνδιασκέψεων, πέρα από την αναγκαία ανανέωση των οργάνων που θα οργανώσουν τη μάχη των εκλογών, πρέπει να λειτουργήσει και ως μια εξωστρεφής διαδικασία των οργανώσεων για επικοινωνία με τις τοπικές κοινωνίες, για την επεξεργασία των τοπικών προβλημάτων και τη διαμόρφωση αντίστοιχων προγραμμάτων.
Συγκρότηση Οργάνων
Πρόσθετη σημασία αποκτά και η ανασυγκρότηση και τακτική λειτουργία των περιφερειακών οργάνων. Μέριμνα του Οργανωτικού Γραφείου και των Περιφερειακών οργάνων πρέπει να είναι η συγκρότηση – ενίσχυση Νομαρχιακών Οργανώσεων που σήμερα είναι αδύνατες και δεν λειτουργούν.
Ανάπτυξη – Διεύρυνση των Οργανώσεων.
Σήμερα το κόμμα είναι διαρθρωμένο σε πανελλαδικό επίπεδο σε ικανοποιητικό επίπεδο. Εξακολουθεί όμως αριθμητικά να μην έχει την αντιστοίχιση με την πολιτική και εκλογική του επιρροή. Το θέμα λοιπόν της συστηματικής ενασχόλησης για την οργανωτική του ανάπτυξη πρέπει να βρίσκεται συνεχώς και αδιάλειπτα στη καθημερινή μας δραστηριότητα. Σε εποχή μειωμένης στράτευσης ούτε εύκολο ούτε αυτονόητο είναι. Δεν «τρέχει» ο κόσμος προς την οργανωμένη πολιτική δράση, το κόμμα πρέπει να πάει προς αυτόν.
Στις βουλευτικές εκλογές ή και αργότερα αρκετοί φίλοι ανένταχτοι ή προερχόμενοι από το χώρο του ΠΑΣΟΚ κάποια στιγμή με τον ένα η τον άλλο τρόπο, έχουν εκδηλώσει από συμπάθεια έως διάθεση ένταξης στην ΔΗΜΑΡ. Κάθε οργάνωση πρέπει να ξαναδεί αυτούς τους φίλους, να αποκτήσει ή να ανακτήσει επαφή,  να συζητήσει  για την πολιτική μας,  για τις αποφάσεις μας, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, για το πώς τις υπερνικούμε. Επιπλέον πρέπει να δοθεί η δυνατότητα σε άτομα που βρίσκονται κοντά μας, αλλά ταυτόχρονα δεν επιθυμούν την οργανωτική τους ένταξη, να παρακολουθούν τα τμήματα και τις διεργασίες στο κόμμα.
Τα μέλη του κόμματος πρέπει να παροτρυνθούν για την συμμετοχή τους σε τομείς του κόμματος, ανάλογα με τις γνώσεις και τα ενδιαφέροντά τους. Οι Περιφερειακές οργανώσεις δεν πρέπει να υστερούν σε συμμετοχή, αξιοποιώντας και την ηλεκτρονική επικοινωνία.  Άμεσα πρέπει να γίνει συνεδρίαση των οργανώσεων με θέμα «πολιτική συζήτηση και προγραμματισμός δράσης».
Αυτοδιοίκηση.
Η Εκτελεστική Επιτροπή πρέπει άμεσα να προχωρήσει στην αναδιοργάνωση του τομέα Αυτοδιοίκησης, να συζητήσει για τις γενικές κατευθύνσεις της παρέμβασης μας αλλά και θέματα που έχουν σχέση με  την τακτική που θα έχουμε στις Αυτοδιοικητικές εκλογές.
Οι οργανώσεις, παράλληλα με τα σημαντικά πολιτικά γεγονότα που διαδραματίζονται στην κεντρική πολιτική σκηνή, θα πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους και στα τοπικά ζητήματα. Υπάρχουν δήμοι στους οποίους το κόμμα μας δεν εκπροσωπείται και άλλοι στους οποίους η συνύπαρξη με παρατάξεις που επιλέχθηκαν κατά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές, είναι πλέον αδύνατη.
Θα πρέπει να ξεκινήσουν τοπικά συζητήσεις για τις συνεργασίες μας στις επόμενες εκλογές και για την συμμετοχή μας σε αυτοδιοικητικές κινήσεις. Στόχος μας πρέπει να είναι η συμμετοχή μας σε κάθε Δήμο της χώρας καθώς η αυτοδιοίκηση είναι προνομιακό μας πεδίο δράσης.  Στους δήμους όπου οι συνεργασίες μας απέδωσαν, θα πρέπει να υπάρξει σύσφιξη σχέσεων με ανθρώπους που συνεργαστήκαμε και μας εμπιστεύθηκαν. Καλό θα ήταν να προγραμματιστούν εκδηλώσεις τοπικού χαρακτήρα ανά νομό αλλά και στους μεγάλους Δήμους που θα συμβάλουν προς αυτή την κατεύθυνση.  

http://www.dimokratikiaristera.gr/to-komma-mas/i-kentriki-epitropi/apofaseis-k-e-ek-e/4318-apofasi-ektelestikis-epitropis-4-12-12 

Εισηγητική ομιλία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, στη συνάντηση με αντιπροσωπεία δημοσιογράφων από χώρες της ευρωζώνης

Κυρίες  και  κύριοι,
Σας  ευχαριστώ  για  την  πρόσκληση.
Η  Ελλάδα  μετά  τις  αποφάσεις  του  Eurogroup  έχει  κάνει  ένα  αποφασιστικό  βήμα  για  την  παραμονή  της  στο  ευρώ.
Η  εξέλιξη  αυτή  επιβεβαιώνει  ότι  η  έξοδος  της  χώρας  από  τη  διακεκαυμένη  ζώνη  της  χρεοκοπίας,  προϋποθέτει  την  υλοποίηση  του  προγράμματος  προσαρμογής  και  ταυτόχρονα  την  τροποποίησή  του.
Αυτή  η  διαδικασία  αναδιαπραγμάτευσης  θα    είναι  διαρκής  και  θα  συναρτάται  με  την  εξέλιξη    των    ευρωπαϊκών    πολιτικών  αντιμετώπισης  της  κρίσης.
Επιβεβαιώνει    τη  θέση  μας    ότι  σε  αυτή  τη  δύσκολη    πορεία  η    χώρα  χρειάζεται  κυβερνητική  σταθερότητα.  Αυτό,  βεβαίως,  δεν  μπορεί  να  γίνει  χωρίς  την  ενεργό  συμμετοχή  της  Αριστεράς.  Ανταποκρινόμενη  σε  αυτή  την  αδήριτη  ανάγκη  η  ΔΗΜΑΡ  στηρίζει  την  κυβέρνηση,  διατηρώντας  την  πολιτική  της  αυτονομία  και  επιδιώκοντας  η  κυβερνητική  πολιτική  να  έχει  το  αποτύπωμα  και  της  δικής  της  συμβολής  προς  όφελος  της  κοινωνίας.
 

Κυρίες  και  κύριοι,
Προσδοκούμε  αλλαγή  των  πολιτικών  στην  Ευρώπη  που  θα  επικεντρώνουν  στην  συνανάπτυξη  της  πραγματικής  οικονομίας  και  την  αναβάθμιση  των  πολιτικών  κοινής  αντιμετώπισης  της  κρίσης  χρέους.
Στο  πλαίσιο  αυτό  διεκδικούμε  την  άμεση  εκπόνηση  ενός  ειδικού  προγράμματος  αναπτυξιακών  παρεμβάσεων  και  επενδύσεων  για  τη  χώρας  μας,  με  τη  συγχρηματοδότηση  της  Ευρωπαϊκής  Τράπεζας  Επενδύσεων,  ώστε  να  συνδεθεί  η  δημοσιονομική  προσαρμογή  με  την  ανάπτυξη.  Διεκδικούμε  αναπροσανατολισμό  των  διαθέσιμων  πόρων  ώστε  να  υπάρξει  ένα  δίχτυ  κοινωνικής  στήριξης  και  καταπολέμησης  της  φτώχειας.
Αυτές  οι  παρεμβάσεις  είναι  απαραίτητες  για  να  καταστεί  η  διαχείριση  του  χρέους  βιώσιμη,  τόσο  οικονομικά  όσο  και  κοινωνικά.  Μαζί  με  την  εμπέδωση  συνετής  οικονομικής  διαχείρισης  θα  απομακρύνουν    τον  κίνδυνο  να  χρειαστούν  και  άλλα  μέτρα  και  θα    απαλλάξουν    τους  εταίρους  μας  από  το  φόβο  ότι  η  χρηματοδοτική  στήριξη  της  χώρας  χάνεται  στον  πίθο  των  Δαναΐδων.
Ταυτόχρονα  η  χώρα  μας    πρέπει  να  συνεχίσει  και  να  επιταχύνει  τη  μεγάλη  προσπάθεια  για  τη  σταθεροποίηση  και  την  ανάκαμψη.  Οποιοσδήποτε  εφησυχασμός  θα  είναι  καταστροφικός,  καθώς  τα  περιθώρια  που  τίθενται  είναι  πιεστικά.


Βασικοί  άξονες  σε  αυτή  την  κατεύθυνση  πρέπει  να  είναι:
 
1.          Μεταρρυθμίσεις  στο  κράτος
 
Η  Διοικητική  Μεταρρύθμιση  είναι  κομβικής  σημασίας  για  την  έξοδο  από  την  κρίση  και  εργαζόμαστε  συστηματικά  για  την  προώθησή  της.
Η  υποχρέωση  που  έχει  αναλάβει  η  χώρα  για  μείωση  του  αριθμού  των  δημοσίων  υπαλλήλων  υπερκαλύπτεται  από  το  κύμα  συνταξιοδοτήσεων  που  αναμένονται    έως  το  2015.  Το  σχέδιο  της  κινητικότητας  που  προωθείται    διασφαλίζει  την  ορθολογική  κατανομή  του  προσωπικού,  χωρίς  απολύσεις  και  πρέπει  να  στηριχθεί  από  όλους.
Η  λειτουργία  της  δικαιοσύνης  είναι  επίσης  πεδίο  σημαντικών  μεταρρυθμίσεων.  Και  έχει  γίνει  σημαντικό  έργο  για  τη  νομοθετική  στήριξη  της  καταπολέμησης  της  φοροδιαφυγής  και    τη  γρήγορη  απονομή  της.
Η  βέλτιστη  διαχείριση  των  οικονομικών  με  καταπολέμηση  της  διαφθοράς,  της    ιδιοποίησης  και  της    σπατάλης  πόρων  είναι  κρίσιμος  τομέας.
Η  αλλαγή  της  εκπόνησης  και  εκτέλεσης  του  προϋπολογισμού  με    θεσμοθέτηση  προϋπολογισμού  απόδοσης  που  ελέγχει  τη  σκοπιμότητα  και  το  μέγεθος  κάθε  δαπάνης,  αποτελεί  προτεραιότητα.
Η  παράλληλη  καταπολέμηση  της  φοροδιαφυγής  συνιστά  απαραίτητη  προϋπόθεση  για  την  σταθεροποίηση  της  οικονομίας.  Διαφορετικά  θα  επιβαρύνονται  διαρκώς  οι  συνεπείς  φορολογούμενοι  και  αυτό  είναι  αδιέξοδο.  Η  κυβέρνηση  θα  πρέπει  να  επιταχύνει  το  βηματισμό  για  την  έμπρακτη  καταπολέμηση  της  φοροδιαφυγής  και  έως  τον  Μάρτιο  να  κατατεθεί  το  ολοκληρωμένο  νομοσχέδιο  για  τη  φορολογική  μεταρρύθμιση.
 
2.          Συντεταγμένη  κοινωνική  προσαρμογή

Η  προσαρμογή  της  ελληνικής  οικονομίας  δεν  μπορεί  να  γίνει  με  διαλυμένη  την  ελληνική κοινωνία.  Εκτιμώ βάσιμα ότι υποτιμάται από τους εταίρους ο  κίνδυνος  κοινωνικής αποσταθεροποίησης. Το επισημαίνουμε.  Εξάλλου  ο  σχεδιασμός  των  παρεμβάσεων  του  ευρωπαϊκού  προϋπολογισμού    της  περιόδου  2014  -2020  εμπεριέχει,  ως  έναν  από  τους  κύριους  άξονες  την  καταπολέμηση  της  φτώχειας.  Για  την  Ελλάδα  πρέπει  να  εξεταστεί  η  δυνατότητα  ανάλογων  ενεργειών  ήδη  από  τον  πρώτο  μήνα  του  επόμενου  έτους.
Η Δημοκρατική Αριστερά θα εργαστεί ώστε η κυβέρνηση να υλοποιήσει τους  προσφορότερους τρόπους κοινωνικής παρέμβασης με άμεσες ενέργειες  όπως  :
•Υποστήριξη  πολιτών  που  βρίσκονται  κάτω  από  το  όριο  της  φτώχειας  σε  βασικούς  τομείς.
•Δημιουργία θέσεων εργασίας.
•Υποστήριξη του οικογενειακού προϋπολογισμού με διακανονισμούς των  φορολογικών  υποχρεώσεων, ουσιαστική ελάφρυνση των δανειακών βαρών, αντιμετώπιση της  ακρίβειας στην  πράξη και  μείωση  της  φορολογίας ακινήτων.
Η  χρηματοδότηση ενός τέτοιου πλαισίου μέτρων μπορεί να υπάρξει με  αναπροσανατολισμό  των πόρων του ΕΣΠΑ, έκτακτη εισφορά κοινωνικής  αλληλεγγύης και βέλτιστη  διαχείριση  των οικονομικών  του  κράτους.
 
3.          Προώθηση  της  ανάπτυξης
Η  κυβέρνηση  πρέπει  να  αναπτύξει  ένα  συνεκτικό  πλαίσιο  μέτρων  για  την  προώθηση  της  ανάπτυξης,    προσανατολισμένης  στην  παραγωγή  διεθνώς  εμπορεύσιμων  αγαθών  και  προϊόντων  με  υψηλή  προστιθέμενη  αξία.  Η  ανάπτυξη    πρέπει  να  συμβαδίζει  με  διάχυση  ωφελειών  σε  όλους,    εργασιακά  δικαιώματα  και  ισορροπία  της  οικονομικής  δραστηριότητας  με  την  προστασία  του  περιβάλλοντος.
Προτεραιότητες  πρέπει  να  είναι:
•Η  άμεση  υλοποίηση    αναπτυξιακών  παρεμβάσεων  με  τη  σύμπραξη  δημόσιου  και  ιδιωτικού  τομέα  και    παροχή  ρευστότητας  στην  αγορά,  σε  συνδυασμό  με  τις  αποκρατικοποιήσεις  και  την  ανακεφαλαιοποίηση  των  τραπεζών.
•Η  ολική  στροφή    της  δημόσιας  διοίκησης    στην  κατεύθυνση  της    πολύπλευρης  στήριξης  των  επιχειρήσεων.

4.  Εξυγίανση  του  πολιτικού  συστήματος
Η  συντονισμένη  παρέμβαση  στο  πολιτικό  σύστημα,  αλλά  και  στους  θεσμούς  είναι  αναγκαία  συνθήκη  αλλαγής.  Η  εξυγίανση  του  πολιτικού  συστήματος  θα  υποστηρίξει  κάθε  άλλη  προσπάθεια  που  γίνεται  στους  άλλους  τομείς.
Με  στοχευμένες  παρεμβάσεις  στους  θεσμούς  διαφάνειας,  συμμετοχής  και  κοινωνικού  ελέγχου,  με    αναβάθμιση  της  κοινοβουλευτικής  λειτουργίας,  με  σταθερή  συνέχιση  των  οικονομικών    ελέγχων  σε  όσα  πρόσωπα  διαχειρίστηκαν  δημόσιο  χρήμα    μπορούμε  να  δημιουργήσουμε  την  απαιτούμενη  αξιοπιστία.  Η  αλλαγή  του  εκλογικού  συστήματος  με  καθιέρωση  της  απλής  αναλογικής  αποτελεί  πλέον  μία  απαραίτητη  και  ώριμη  επιλογή,  που  διευκολύνει  το  πολιτικό  σύστημα  να  λειτουργήσει  με  αναζήτηση  συγκλίσεων  και  κυβερνητικών  συνεργασιών.
Κεντρικό  ζήτημα  επίσης  είναι  η  συμπόρευση  όλων  των  δυνάμεων  του  δημοκρατικού  τόξου  για  την    αντιμετώπιση  των  φαινομένων  ρατσισμού  και  κυρίως  των  αντιδημοκρατικών  πρακτικών  που  επιχειρούν  να  εκφασίσουν  την  ελληνική  κοινωνία.
Πετυχαίνοντας  τον  στόχο  της  εξυγίανσης  του  πολιτικού  συστήματος    θα  αναστηλώσουμε  το  κύρος  της  χώρας.
 
Η  κυβέρνηση  είναι  υποχρεωμένη  να  πετύχει  και  θα  το  κάνει

Κλείνοντας  θα  ήθελα  να  στείλω  και  ένα  μήνυμα,  με  την  ευκαιρία  που  μου  δίνεται  από  αυτό  το  βήμα.  Η  Ελλάδα  έχει  καταβάλει  μεγάλες  προσπάθειες  και  θα  τις  συνεχίσει.  Η      βοήθεια  των  εταίρων  μας  είναι  και  πρέπει  να  συνεχίσει  να  είναι  καθοριστικής  σημασίας.  Ο  λαός  μας  θα  αντέξει  όσο  θα  αισθάνεται  ότι  υπάρχει  μέριμνα  για  δίκαιη  κατανομή  των  βαρών  και    αποτελεσματικές  παρεμβάσεις  που  βάζουν  πάτο  στην  καθοδική  πορεία  και  δημιουργούν  προοπτική  αναστροφής  της  κατάστασης.
Η  Δημοκρατική  Αριστερά  θα  εργασθεί  συστηματικά  για  την  επιτυχία  του  κυβερνητικού  έργου  σε  αυτή  την  κατεύθυνση. 

http://www.dimokratikiaristera.gr/epikairotita/katalogos-deltion-graf-typou/4367-eisigitiki-omilia-tou-proedrou-tis-dimar-foti-kouveli-sti-synantisi-me-antiprosopeia-dimosiografon-apo-xores-tis-evrozonis

ΔημΑρ και φορολογία

Δημοσιεύθηκαν στο διαδίκτυο οι θέσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο.

Η πρώτη-πρώτη παράγραφος, περί μηχανικής υπολογισμού του φόρου, η οποία μηχανική υπό προϋποθέσεις  «προκαλεί μετατόπιση του φορολογικού βάρους από τα χαμηλότερα προς τα υψηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια» συζητείται. Με λιγότερα κλιμάκια, τα οποία απορροφούν αυτά που ήδη υπάρχουν με μικρότερο φορολογικό συντελεστή, είναι ένα ερώτημα αν αυτή η μετατόπιση τελικά επιτυγχάνεται πράγματι, και με ποιο τρόπο.

Ας πάρουμε μερικά τυχαία ύψη εισοδημάτων να δούμε τη διαφορά:

Εισόδημα	Παλαιός Φόρος	Νέος Φόρος	Ποσοστό μείωσης
€  10.000,00	€       500,00	€       150,00	70,00%
€  20.000,00	€    2.420,00	€    2.150,00	11,16%
€  30.000,00	€    5.320,00	€   4.350,00	18,23%
€  40.000,00	€    8.820,00	€   6.950,00	21,20%
€  50.000,00	€  12.620,00	€   9.830,00	22,90%
€  75.000,00	€  22.420,00	€ 18.580,00	17,57%
€ 100.000,00	€ 32.420,00	€ 27.330.00	16,01%
€ 200.000,00	€ 77.420,00	€ 62.330,00	19,62%
€ 500.000,00	€212.420,00	€167.330,00	21,27%

 

Αυτό ως πρώτη παρατήρηση, για να δούμε ότι η μετατόπιση είναι κάπως σύνθετη.

Από κει και πέρα, όντως, οι θέσεις κινούνται σε θετική κατεύθυνση.

Πολύ σημαντικές είναι οι τρεις βασικές  αρχές όπως διατυπώνονται:

(α) Καμία φορολόγηση σε εισοδήματα τα οποία βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.

(β) Συνεισφορά των πολιτών στα φορολογικά βάρη αναλόγως των δυνατοτήτων τους.

(γ) Φορολόγηση όλων εισοδημάτων των φυσικών προσώπων, ανεξαρτήτως πηγής προέλευσης, βάσει μιας ενιαίας κλίμακας.

Στην τρίτη αρχή έχω μια απορία: Ενώ ρητά αναφέρεται πιο κάτω στο κείμενο:

«Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να φορολογηθούν βάσει μιας ενιαίας κλίμακας τα εισοδήματα που προέρχονται από:

- ενοίκια,

- επιχειρηματική δραστηριότητα,

- αγροτική δραστηριότητα,

- αμοιβές διευθυνόντων συμβούλων Α.Ε. και διαχειριστών Ε.Π.Ε.,

- αμοιβές των μελών Δ.Σ.,

- stock options και άλλοι συναφείς τρόποι αμοιβής υψηλόβαθμων στελεχών.»

Το τέλος τέλος διαβάζουμε:

«Τα αποθεματοποιούμενα κέρδη φορολογούνται βάσει του ενιαίου συντελεστή φορολόγησης επιχειρήσεων (20%), ενώ τα διανεμόμενα κέρδη (μερίσματα) φορολογούνται αυτοτελώς με συντελεστή 37,5%. Ο συντελεστής φορολόγησης των μερισμάτων διαμορφώνεται αυτόματα βάσει του αθροίσματος του ενιαίου φορολογικού συντελεστή επιχειρήσεων (20%) συν το συντελεστή φορολόγησης των αξιών(όχι μικρότερος των τόκων των καταθέσεων που προτείνουμε 17,5%). Βάσει των παραπάνω αποφεύγεται η προβληματική διπλή φορολόγηση του κέδρους και δημιουργείται ισχυρό κίνητρο προς την αποθεματοποίηση των κερδών (που σημαίνει αυξημένες επενδύσεις)».

Γιατί λοιπόν θα πρέπει τα μερίσματα, και γενικότερα τα εισοδήματα από κινητές αξίες, να φορολογούνται αυτοτελώς; Αυτό δεν καταστρατηγεί την παραπάνω αρχή;

Και κάτι ακόμα… Γιατί θα πρέπει το ποσοστό φορολόγησης των επανεπενδυομένων κερδών να είναι 20%, και να μην είναι 15%, ή 25%; Προκύπτει από κάποια μέτρηση ότι πρέπει να είναι τόσο, ή είναι αποτέλεσμα κολοκυθιάς;

Η δικιά μου γνώμη είναι ότι αυτό ακριβώς το ποσοστό πρέπει να είναι ανταγωνιστικά χαμηλό, για την προσέλκυση επενδύσεων, περί το 10%, για αρχή και ίσως και πιο χαμηλό ακόμα. Όσον αφορά δε στα κέρδη που διανέμονται, είτε με τη μορφή μερισμάτων, είτε με τη μορφή αμοιβών από το αποτέλεσμα, να φορολογούνται στην κλίμακα όπως όλα τα υπόλοιπα εισοδήματα.

Το ερώτημα το μεγάλο που προκύπτει εν τέλει όμως, είναι γιατί η Δημοκρατική Αριστερά να έλθει σε αυτή τη θέση, και να παρουσιάζει εκ των υστέρων τις θέσεις της για τη φορολογία.

Συμμετέχουμε, ή δε συμμετέχουμε στη στήριξη της κυβέρνησης;  Αυτές οι θέσεις δε θα έπρεπε να έχουν γίνει από τα πριν αντικείμενο διαβούλευσης, ή να έχουν τεθεί υπ΄όψιν πριν την κατάθεση του νομοσχεδίου από τον αρμόδιο υπουργό; Γιατί έτσι λαχανιασμένοι και καταϊδρωμένοι;

Και κάτι για το τέλος:

Διαβάζω  στον τύπο ότι ψηφίσαμε κι εμείς, ως ΔημΑρ, υπέρ της τροπολογίας σύμφωνα με την οποία παρατείνεται η προθεσμία παραγραφής των βεβαιωμένων χρεών σε Εφορίες και Τελωνεία, μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 2013.

Και τώρα πιστεύουμε ότι κάναμε το χρέος μας, και πετύχαμε ένα πλήγμα κατά της φοροδιαφυγής.

Αμ δεν είναι έτσι, όμως… Αυτό που πετύχαμε είναι να κρατάμε ένα μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων δέσμιες φορολογικά για όλες τις χρήσεις μετά το 2000. Την ίδια στιγμή όμως ο φορολογικός νόμος θέτει σαν προθεσμία την πενταετία, διάστημα το οποίο μετά από συνεχείς παρατάσεις έχει υπερδιπλασιαστεί.

Έλπιζα ότι η ΔημΑρ θα είχε το θάρρος να πει τέλος σε αυτή την κατάσταση, που διακωμωδεί στην ουσία κάθε έννοια χρηστής διοίκησης. Αυτό είναι ένα θέατρο που παίζεται έδω και πολλά χρόνια με τίτλο «Χτυπάω τη φοροδιαφυγή μέσα από συνεχείς παρατάσεις». Τώρα απόκτησε και η ΔημΑρ ρόλο στη διανομή.

Ας ξεκινήσουν οι έλεγχοι, και ας ξεκινήσουν από τις κοντινότερες χρήσεις. Τι νομίζουμε, ότι δε θα υπάρξει αποκρυβείσα ύλη;

Δόσεις, δέκο και δίκτυα...

Μερικές φορές θες να γράψεις κάτι, μα είναι τόσο πολλά, που δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις!

Τα πράγματα έχουν στ’ αλήθεια ξεφύγει, γι αυτό καλό είναι να τα βάλουμε σε μια σειρά τώρα, πριν να είναι πολύ αργά.

Εν αρχή ην η δόση! Κάπως πήγε να μας κουνηθεί η Λαγκάρντ, πράγμα ολέθριο, εάν επικρατούσε, διότι θα συμπαράσερνε αρνητικές αντιδράσεις από πλείστα όσα κοινοβούλια Ευρωπαϊκών χωρών, τελικά όμως επετεύχθη το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μπήκαν βέβαια κάποιοι περίεργοι όροι περί επαναγοράς ομολόγων, αλλά, όπως λέει και ο Δημήτρης Χατζησωκράτης, piece of cake, το έχουμε…  Θα μου επιτρέψει να μην είμαι τόσο σίγουρος όσο εκείνος, αλλά μάλλον θέλει, ως κομματικός liaison της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση, να δημιουργήσει, ή τουλάχιστον να μην καταστρέψει, ένα δυνητικό κλίμα εμπιστοσύνης. Θεμιτό, τον καταλαβαίνω…

Α! Μια που αναφέραμε την κυβέρνηση…

Θα το ξαναρωτήσω άλλη μια φορά; Μήπως έχουμε δώσει, ως ΔημΑρ, πάρα πολύ χώρο στο Σαμαρά και στη ΝΔ, περισσότερο από όσο θα έπρεπε, περισσότερο από όσο αξίζει; Αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω το λόγο που εξ αρχής, αλλά ακόμα και τώρα, δε συμμετέχουμε στην κυβέρνηση με περισσότερους υπουργούς, και μάλιστα χρησιμοποιώντας κομματικά στελέχη ως τέτοιους.

Αν είναι κάποιο κέρδος πολιτικό, που μπορεί να βγει από αυτήν την υπόθεση είναι ότι, ναι, και η Αριστερά μπορεί να κυβερνήσει με επιτυχία, για να μην πω μόνο αυτή. Μόνο κατ΄ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να βγούμε στις επόμενες εκλογές και να ζητήσουμε εκ νέου την ψήφο του εκλογικού σώματος.

Ας μην ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο μέρος του λαού ψηφίζει, και καλά κάνει, για να κυβερνηθεί, και όχι από σύνδρομα και αντανακλαστικά. Η έως τώρα τακτική μας, να είμαστε στην πράξη εσωτερική κυβερνητική αντιπολίτευση, δεν είναι αξιόπιστη.

Στο κάτω μόνο δυο λόγοι υπάρχουν που να αιτιολογούν την έως τώρα τακτική μας.

Ο πρώτος είναι ότι στην ουσία δεν εμπιστευόμαστε την προοπτική αυτής της κυβέρνησης, και άρα προσπαθούμε να κρατήσουμε πισινή, ώστε, άμα τη αποτυχία της, τα σκάγια να μας πάρουν ξώφαλτσα, νομίζουμε…

Ο δεύτερος. ότι στην πραγματικότητα δεν αντέχουμε, δε μπορούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της διακυβέρνησης, δε διαθέτουμε στελέχη ικανά να αναλάβουν τέτοια καθήκοντα.

Νομίζω, και οι δυο λόγοι δε μας τιμάνε, και μας αναδεικνύουν κατώτερους των περιστάσεων. Ακόμα δε χειρότερο είναι ότι, ταυτόχρονα, η τρικομματική κυβέρνηση έχει μοιράσει τα οφίτσια των ΔΕΚΟ αναλογικά στα τρία κόμματα. Δεν ξέρω, πιστεύει κανείς ότι ο κόσμος που μας ψήφισε, το έκανε αυτό για να δει επιτέλους αριστερούς διοικητές ΔΕΚΟ; Προσωπικά μου προκαλεί αλγεινή εντύπωση, και με έχει προβληματίσει βαθιά η αναζήτηση των πραγματικών αιτίων αυτής της μοιρασιάς.

Τώρα βέβαια θα μου πεις τι θες και τα ψάχνεις, εδώ τα είχαμε χύμα, μας ήρθανε και τσουβαλάτα.

Το e-mail μου ήρθε την Τετάρτη, έτσι, χωρίς υπογραφή, και η αποστολή του επαναλήφθηκε, πάλι ανυπόγραφα, το Σάββατο, μαζί με κείμενο πολιτικών θέσεων μιας σελίδας.

Για να ξαναγίνει η ΔΗΜΑΡ το κόμμα της ελπίδας

καλούμε τα μέλη και τους φίλους της Δημοκρατικής Αριστεράς σε διάλογο

Κυριακή, 2 Δεκεμβρίου, 11:00 πμ στο Θέατρο Ροές

Δυόμισι χρόνια μετά την ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς και πέντε μήνες μετά την απόφαση στήριξης στην κυβέρνηση, εκφράζουμε, ως ενεργά ή/και ιδρυτικά μέλη, την αγωνία μας για τον ορατό κίνδυνο απομάκρυνσης του κόμματός μας από τις ιδρυτικές του αρχές. Η στήριξη στην κυβέρνηση Σαμαρά προέκυψε, σε μια ιδιαίτερη πολιτική συγκυρία,  με σκοπό την αποφυγή της ακυβερνησίας και κυρίως την αποτροπή της χρεωκοπίας. Η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση, θα αποκτούσε νόημα αν αλλάζαμε τις πολιτικές των δύο κομμάτων, που πρόσφατα ο λαός αποδοκίμασε κατηγορηματικά, και όχι αν μας οδηγεί να αλλάξουμε εμείς.

Η απόφαση στήριξης στην κυβέρνηση δεν δικαιολογεί την αθέτηση, τόσο των βασικών στόχων του προγράμματός μας, όσο και της μετεκλογικής Προγραμματικής Συμφωνίας, βάσει της οποίας αποφασίσαμε αυτήν την στήριξη. Δεν δικαιολογεί την αιφνίδια πώληση της ΑΤΕ, τις ιδιωτικοποιήσεις άνευ κοινοβουλευτικού ελέγχου και με το κράτος απόν σε στρατηγικής σημασίας ΔΕΚΟ, καθώς και την αναβολή της υλοποίησης μέτρων, ανεξάρτητων από τις δημοσιονομικές ρυθμίσεις. Δεν δικαιολογεί ούτε τη στήριξη στην επανάληψη μέτρων αδιέξοδης λιτότητας, με αποτέλεσμα η χώρα να βαίνει από το κακό στο χειρότερο, χωρίς να διαφαίνεται η έξοδος από την κρίση. Η ύφεση, η ανεργία και η εξαθλίωση των πολιτών καθημερινά διογκώνονται, ενώ το πολιτικό σύστημα, που έφερε τη χώρα στη σημερινή κατάσταση και οι κομματικοί μηχανισμοί που ηγεμόνευσαν μέσα από τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις, συνεχίζουν να υφίστανται.

Εκτιμούμε ότι οι βασικές πολιτικές μας αρχές και οι προγραμματικές μας δεσμεύσεις εξακολουθούν να αποτελούν την αναγκαία και  εφικτή εναλλακτική λύση για την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Θεωρούμε επίσης απαραίτητη την αποκατάσταση της ουσιαστικής δημοκρατικής λειτουργίας του κόμματος. Επαναλαμβάνουμε την ακλόνητη πίστη μας σε ένα κόμμα των μελών, με πραγματικό σεβασμό στη διαφορετική άποψη, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της έννοιας της συλλογικότητας. Δηλώνουμε ότι δεν δύναται στη ΔΗΜΑΡ να αντιμετωπίζεται  η διαφορετική άποψη, εκφραζόμενη στο πλαίσιο των καταστατικών αρχών, ως απειλή για το κόμμα. Υποστηρίζουμε στο ακέραιο το δημοκρατικό πνεύμα που οδήγησε στη δημιουργία της Δημοκρατικής Αριστεράς και δεν μας αρκεί να είμαστε ένα κόμμα "λίγο πιο δημοκρατικό" από τα άλλα.

Τέλος, θεωρούμε απαραίτητη την αποσαφήνιση της πολιτικής στρατηγικής του κόμματος, μέσα από την προώθηση ενός ολοκληρωμένου και συγκεκριμένου σχεδίου εξόδου από την κρίση, το οποίο θα αντανακλά και το όραμά μας. Η απαραίτητη ενίσχυση της ΔΗΜΑΡ οφείλει να γίνεται πάντα με πυρήνα τις θεμελιακές επιλογές μας ως κόμμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού, όπως εκφράστηκαν στην ίδρυση του κόμματος.

Με τις θέσεις αυτές, προωθώντας τις διαχρονικές αρχές, τις αξίες και το πολιτικό όραμα της ανανεωτικής αριστεράς, καλούμε τα μέλη και τους φίλους της Δημοκρατικής Αριστεράς να συμμετάσχουν στο διάλογο, την έναρξη του οποίου οργανώνουμε στις 2 Δεκεμβρίου 2012. 

Στο σάιτ του Βήματος διάβασα και το aftermath:  «Αριστερό δίκτυο», ηεσωκομματική αντιπολίτευση της ΔΗΜΑΡ

Την εκδήλωση μάλιστα την άνοιξε ο Θράσος ο Φωτεινός.  Τώρα κατάλαβα τι τον κρατούσε απασχολημένο, και δεν έδινε σημεία ζωής στις οργανώσεις, τουλάχιστον στη δικιά μου οργάνωση, από τη Κεντρική Επιτροπή και μετά, για να ελεγχθεί η πορεία εφαρμογής του σχεδίου δράσης στη βάση.

Προσωπική μου άποψη και δημόσια απάντηση στα e-mail, τα οποία παρέθεσα παραπάνω είναι:

Είστε αυτοί που δυσκολευτήκατε να κατανοήσετε, να υπηρετήσετε και να αναπαράγετε τη βασική θέση του κόμματος για την «Ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού» Είστε αυτοί που εναντιωθήκατε στην ένταξη στο κόμμα του Μπίστη, του Μαλέλη, αυτοί που δεν είδατε με καλό μάτι τους Ελεύθερους Πολίτες. Αλλά, πολλοί από σας εξακολουθείτε να καλοβλέπετε Σταθάκηδες, Δραγασάκηδες κλπ… Τη Δημοκρατική Αριστερά δε θα τη κάνετε ένα light ΣΥΡΙΖΑ, ένα ΣΥΡΙΖΑ Εσωτερικού.  ΠΙΣΩ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΤΕ.

ΥΓ. Μήπως έφτασε η ώρα κάποια νομαρχιακή οργάνωση να ζητήσει συγγνώμη από κάποιον υπεύθυνο ενός τομέα, για απόφαση που πήρε εναντίον του το φετινό Φλεβάρη, σε σχέση με το Die Linke ; (;-)

Σχετικά με την εργασία και την αριστερά (μια απάντηση)

Το αξιόλογο άρθρο του Στάθη Λουκά, ως απάντηση στο οποίο γράφτηκε το παρόν, βρίσκεται εδώ. 

 

 

Ασυναίσθητα, διαβάζοντας το παραπάνω άρθρο, μου ήρθε στο νου ένα παλιό τραγούδι του Μίκη, σε στίχους του αξέχαστου Ιάκωβου Καμπανέλλη, ο “Εχθρός Λαός”, όπου, μεταξύ άλλων, μας μιλά για ένα λαό, ο οποίος ήθελε απλά “να έχει το μεροκαματάκι του”.

Κεντρική γραμμή πάνω στην οποία κινείται το αξιόλογο, ομολογουμένως, παραπάνω πόνημα είναι η “ υποβάθμιση του ρόλου της εργασίας” , “η απαξίωσή της”, το ότι “η εργασία κατάντησε πάλι εμπόρευμα”.

Η εργασία, βέβαια, ποτέ δε σταμάτησε να είναι εμπόρευμα, στο βαθμό εις τον οποίο παρομοίως εξακολουθούσαν να είναι εμπόρευμα και οι άλλοι δυο πατροπαράδοτοι παραγωγικοί συντελεστές, γη και κεφάλαιο.

Αυτό που φαίνεται να χάνει το άρθρο είναι η εξέλιξη της κοινωνίας (εξού και η θυμική αναφορά στο τραγουδάκι). Και μαζί με την εξέλιξη της κοινωνίας ακολουθεί και η εξέλιξη της εργασίας.

Και τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει την εξέλιξη της εργασίας; Κατά τη γνώμη μου, εν πρώτοις η τεχνολογία, και, παρεπόμενα, η ανταγωνιστικοποίησή της μέσω της ανάγκης για απόκτηση ικανοτήτων (skills) , δηλαδή θεωρητικής και τεχνολογικής εξειδίκευσης του υποψηφίου εργαζόμενου.

Δεν ωφελεί, ως αριστερά, να κλείνουμε τα μάτια στα νέα δεδομένα. Είναι ξεκάθαρο ότι οι εποχές έχουν αλλάξει. Το ότι οι πιο ανταγωνιστικές οικονομίες διαθέτουν και τις πιο ελαστικές μορφές εργασίας, είναι η απόδειξη ότι το μέλλον είναι ακριβώς αυτό. Τα παλιά μας βιβλία, οι δεδομένες φόρμες μας, δηλαδή, μελέτης και ανάλυσης του φαινομένου, έχουν σκονιστεί τόσο πολύ, ώστε να μη χρησιμεύουν πια ως εργαλεία επιστημονικής δουλειάς για μια σύγχρονη θεωρητική αντιμετώπιση.

Αλλά, ούτε και η προσκόλληση σε συνδικαλιστικές πρακτικές παλαιάς κοπής βοηθά πλέον. Ο ίδιος ο εργαζόμενος πρέπει να αναλάβει το βάρος της υπεράσπισης των δικαιωματων του. Πολλές φορές, για να το επιτύχει αυτό θα πρέπει να ενώνεται, και να διαμορφώνει νεωτεριστικά συνδικαλιστικά σωματεία, στον άμεσο και ευρύτερο χώρο της δουλειάς του, όντας όμως ο ίδιος υπεύθυνος για την επιτυχή έκβαση των στόχων που κάθε φορά αυτά θέτουν, και όχι να περιμένει από τους διαπλεκόμενους εσμούς των “εργατοπατέρων”, να λειτουργούν ως “από μηχανής θεοί”.

Η σύγχρονη κοινωνία, η κοινωνία του μέλλοντος, θέλει τον εργαζόμενο, υπεύθυνο, μορφωμένο (educated) ενεργό πολίτη. Εκεί ακριβώς πρέπει να δώσει το βάρος η σύγχρονη, μεταρρυθμιστική, αριστερά.

Μεγάλο βάρος στην παιδεία, ώστε να παράγει ένα υπεύθυνο σκεπτόμενο πολίτη, και πάντα σε αρμονική κατεύθυνση με “τις ανάγκες της αγοράς”, έτοιμο δηλαδή για να αποδώσει τα μέγιστα στην κοινωνία και να ανταμειφθεί αναλόγως από αυτήν.

Ενίσχυση των θεσμών, τήρηση των νόμων, με την άτεγκτη επίβλεψη της πολιτείας, ώστε το παιχνίδι να παίζεται κάθε φορά με ανοικτά χαρτιά, και να μην υπάρχουν φαινόμενα άδικης εκμετάλλευσης κοινωνική ομάδας από κοινωνική ομάδα, κοινωνικής τάξης από κοινωνική τάξη, ανθρώπου από άνθρωπο.

Εργασιακά: Τα υπέρ και τα κατά, το πριν και το μετά μιας διαφωνίας.

Την ώρα που όλοι είχαμε σχεδόν αποκοιμηθεί, δεχόμενοι μοιρολατρικά τη μοίρα μας, πεισμένοι πλέον ότι ούτε η τρικομματική στήριξη στην κυβέρνηση μπορούσε να μας σώσει από τη λαίλαπα της τρόικας∙ την ώρα που η ΝεοΔημοκρατική διαπραγμάτευση έμοιαζε να κινείται εξαντλώντας ήδη τη λιγοστή δύναμη αδράνειας που της είχε απομείνει, ο αριστερός οίστρος μπήκε από το ανοικτό παράθυρο του ΑηΔημητριάτικου φθινοπώρου που καθυστερούσε να φύγει, και δίνοντάς μας μια τσιμπιά στο μπράτσο που στήριζε το βαρύ ακουμπισμένο μας κεφάλι στο τραπέζι, μας επανέφερε από τον ημι-λήθαργο στον οποίο είχαμε βρεθεί, τινάζοντάς μας ξαφνιασμένους.

Ναι, η ΔημΑρ είχε πει όχι στα εργασιακά.

Χρειάστηκαν κάποιες στιγμές να ξεπεράσουμε το σοκ, και να συνέλθουμε. Διότι, έως εκείνη τη στιγμή ο καθένας είχε βυθιστεί στο όνειρό του. Άλλος ονειρευόταν εξεγέρσεις σιγοτραγουδώντας τη Διεθνή, άλλος έβλεπε κάτι στριφνούς εφιάλτες εξ αιτίας της πίεσης και της ανέχειας που τον συνόδευε τον τελευταίο καιρό σε κάθε έκφανση της ζωής του, άλλος απλά ταξίδευε ευτυχισμένος σε λιβάδια ευτυχίας, ενίοτε και σεξουαλικής, εν υπνώσει πάντα, και άλλος είχε αϋπνίες απορροφημένος στις σκέψεις του, προσπαθώντας να επιτύχει κάτι ανάλογο με τον τετραγωνισμό του κύκλου. Τον τρόπο, δηλαδή, να βγάλεις με είκοσι ευρώ τις επόμενες δεκαπέντε ημέρες.

Με κάτι τέτοια πεζά, ταπεινά και ασήμαντα καταγινόταν το φτωχό μας υποσυνείδητο τη στιγμή που συνέβη το μοιραίο. Η τρόικα είχε υπερβεί τα εσκαμμένα, και έχοντας ήδη επιτύχει τη συμφωνία της κυβέρνησης στα σκληρά μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα, προσπαθούσε ήδη να δημιουργήσει ένα νέο status στις εργασιακές σχέσεις. Ήταν ολοφάνερο πλέον για τη ΔημΑρ, ότι η κατάσταση ξέφευγε από το πλαίσιο της μείωσης δαπανών, αλλά αποσκοπούσε στο κτίσιμο μιας νέας εργασιακής πραγματικότητας, προοικονομώντας το μέλλον της εργασίας στη χώρα μας.

Η άρνηση ήταν ακαριαία, σαφής και απόλυτη. Σε πρώτο επίπεδο όμως, γιατί από κάτω της ξεδιπλώνονταν πολλές πτυχές οι οποίες έπρεπε να μελετηθούν και να ληφθούν υπ΄όψη, και πολλά παρεπόμενα τα οποία έπρεπε να προβλεφθούν.

Ο κύριος στόχος, πιστεύω, της άρνησης, και το βασικό κλειδί ερμηνείας της, είναι ότι κάποια ζητήματα, ιδιαίτερα αυτά που ξεφεύγουν του τεχνοκρατικού χαρακτήρα, αλλά υπεισέρχονται σε στρατηγικές ολοκληρωτικής απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, πρέπει να συζητούνται, όχι σε τεχνοκρατικό επίπεδο διαπραγμάτευσης, αλλά πρέπει να εισαχθούν σε ένα ανώτερο πολιτικό επίπεδο.

Η κίνηση λοιπόν της ΔημΑρ είναι ένας μοχλός, μια πάσα στην κυβέρνηση, ώστε να ξεφύγει από τον Τόμσεν και τον Μαζούχ, και να θέσει το θέμα σε ανώτερο ευρωπαϊκό πολιτικό επίπεδο, αναζητώντας και δημιουργώντας τις κατάλληλες συμμαχίες μέσα στην Ε.Ε. Δυστυχώς όμως, προς ώρας η κυβέρνηση αποδεικνύεται αδύναμη και ακατάλληλη να προωθήσει τα ζητήματα κατ΄αυτόν τον τρόπο. Ώρες ώρες δίνεται η εντύπωση ότι η διαπραγμάτευση δεν είναι μεταξύ της κυβέρνησης και της τρόικας, αλλά μεταξύ της κυβέρνησης, ως εκπροσώπου της τρόικας και των δύο ελασσόνων υποστηρικτών της.

Από την άλλη, έχει καταστεί πασιφανές αυτό που εξ αρχής υπονοούσε η ΔημΑρ, ότι, δηλαδή, οι απαιτήσεις της τρόικας στα εργασιακά, είναι, ως επί το πλείστον, αποτέλεσμα πίεσης των εγχώριων εργοδοτικών εσμών. Στο ΒΗΜΑ της Κυριακής διαβάζουμε ακριβώς αυτά:

“Πίσω από τη μείωση των αποζημιώσεων και τη διευκόλυνση των απολύσεων κρύβονται οι τράπεζες.

Πίσω από την αμφισβήτηση της καθολικότητας των εθνικών εργασιακών συμβάσεων κρύβεται ο ΣΕΤΕ.

Πίσω από την κατάργηση του οικογενειακού επιδόματος και των τριετιών είναι ο ΣΕΒ.”

Ο λύκος, ως γνωστόν, στην αναμπουμπούλα χαίρεται. Πολλώ δε μάλλον, ο εν Ελλάδι, ιδιαίτερα όταν έχει και τέτοιους συμμάχους εκ της αλλοδαπής.

Η κίνηση λοιπόν αυτή της ΔημΑρ ήταν η σωστή κίνηση στην κατάλληλη ώρα. Και μπορεί αφ΄ενός να έγινε βασισμένη σε στρατηγική μεθόδευση, αφ΄ετέρου δε, και τα τακτικά της αποτελέσματα δεν φαίνονται να είναι και άσχημα.

Τέτοιου είδους σιμουλτανέ ρουά, σε τριπλή σκακιέρα, με την ίδια κίνηση, θα μπορούσαν να γίνουν αντικείμενο μελέτης από παγκοσμίου φήμης γκραν μετρ. 

Το ΠΑΣΟΚ έμεινε να κοιτάζει από απόσταση. Κάτι πήγε να ψελλίσει περί ειδικού λογαριασμού, αλλά εδώ που τα λέμε, ο βρεμμένος το φοβάται το χαλάζι;

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξαφνικά έχασε την πρωτοκαθεδρία ως πολέμιος της τρόικας. Καλά να πάθει, θα μου πείτε, αυτός επέλεξε να κάνει ασφαλή αντιπολίτευση από το απέναντι πεζοδρόμιο.

Γιατί, την εσωκομματική μειοψηφία, που την πας; Δεν έπρεπε να μπούμε στην κυβέρνηση, δεν έπρεπε να μπούμε στην κυβέρνηση, ε, ορίστε τώρα! Βέβαια, όπως μας έμαθε και η υπέρτατα “σουρρεαλιστική” μεν, ουκέτι “νεφελο”-βάμουσα δε, αλεπού τού Εξυπερύ, τίποτα σ' αυτόν τον κόσμο δεν είναι τέλειο. “Αργήσαμε”, ψελλίζει ο Βουδούρης στα παράθυρα που ξημεροβραδιάζεται. Δεν πειράζει, ορισμένες φορές είναι πιο γλυκό να αργείς, από το να αποχωρείς πρόωρα...

Για το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είπαμε και πιο πάνω, ως γνήσιος σέντερ φορ, έπρεπε να τσιμπήσει την πάσα του αριστερού εξτρέμ και να σφυροκοπήσει την αντίπαλη εστία.

Επειδή, όμως, έξις δευτέρα φύσις εστί, η Ν.Δ. επιδίδεται σε αυτό που ξέρει καλύτερα, στην τελειοποίηση, δηλαδή, την έννοιας “ενδοτική διαπραγμάτευση”. Ότι όσο πιο πολύ υποχωρείς, τόσο πιο πολλά κερδίζεις, το είπε βεβαίως και ο Χριστός, αλλά αυτός εννοούσε τη βασιλεία των ουρανών.

Είδαμε την κίνηση της ΔημΑρ σε μακρο-επίπεδο πολιτικής στρατηγικής, την είδαμε και σε μικρο-επίπεδο πολιτικής τακτικής, συμφωνήσαμε και στις δυο περιπτώσεις. (Ή, έστω, τείνουμε να συμφωνήσουμε)

Μήπως, ρωτάω, θα έπρεπε να δούμε και τις οικονομικές προεκτάσεις και αφετηρίες της πρότασης της τρόικας.

Ας δούμε λοιπόν μερικά ψέματα και μερικές αλήθειες σε σχέση με τις βασικούς άξονες των εργασιακών, όπως τους θέτει η ΔημΑρ:

Η τρόικα δε ζητά κατ' αρχήν μείωση μισθών. Ζητά θεσμοθέτηση κατώτατου μισθού, απαλλαγμένου  κατ' αρχήν, από όλα τα συμπαρομαρτούντα επιδόματα. Είναι προφανές ότι θέλει να απλοποιήσει τη μισθοδοτικό χάος με το οποίο είναι επιβαρυμένοι οι εργοδότες, και το οποίο θα πρέπει να νικήσουν, όταν θα θέλουν να κάνουν προσλήψεις.

Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια παρένθεση, και μάλιστα, διπλή.

Πρώτον, χελόου, οι εποχές έχουν αλλάξει, έχουμε 25% ανεργία, δεν ξέρω αν το έχουν αντιληφθεί εκεί στα ψηλά κλιμάκια της ΔημΑρ αυτό. Νομίζετε, ότι ο άνεργος που ψάχνει δουλειά θα την απαρνηθεί διότι δεν παίρνει το επίδομα γάμου;

Δεύτερον, έχετε καθόλου ιδέα, ιδιαίτερα όσοι μιλάτε για “ευρωπαϊκό κεκτημένο” , τι δημοσιονομική στριμοκωλιά, τι φτώχεια και τι ανεργία περάσαν, όλες οι μετα-σοσιαλιστικές χώρες της Βαλτικής, των Βαλκανίων και της Κεντρικής Ευρώπης, που τώρα ανήκουν περήφανα και με το σπαθί τους στην Ε.Ε., χωρίς παραποιήσεις στοιχείων, και μερικές από αυτές έχουν ήδη υιοθετήσει το ευρώ;

Ξέρετε, σαν τι ύβρις και σαν τι έπαρση ηχεί στα αυτιά τους η αξίωση του επιδόματος γάμου και της θεσμοθετημένης τριετίας;

Αλλά μόνο στην Ελλάδα, τη χώρα του λαθροσοσιαλισμού, όπου η νομενκλατούρα των συνδικάτων, δημοσίων τε και εργατοπατέρων, κανόνιζε τους μισθούς, συνέβαιναν αυτά, τα οποία δυστυχώς πρέπει να αλλάξουν, και μάλιστα με αναπόφευκτα επώδυνο τρόπο.

Διότι, καλώς ή κακώς, η αλλαγή αυτή θα είναι το μέλλον που έρχεται στις εργασιακές σχέσεις. Να προετοιμαστούμε πρέπει, και όχι να στρουθοκαμηλίζουμε.

Η τρόικα σου λέει ελεύθερες διαπραγματεύσεις. Όχι πια επεκτασιμότητα με τη βούλα του υπουργού σε πολυδαίδαλες συμβάσεις, οι οποίες στην ουσία αυξάνουν την ανεργία αντί να τη μειώνουν. (Σημειωτέον, ότι μιλάμε μόνο για την Ε.Γ.Σ.Ε.Ε. πλέον, η επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων έχει ήδη καταργηθεί.) Θα υπάρχει ένα νόμιμα θεσμοθετημένο κατώφλι μισθού, και από εκεί και πέρα ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για τη διαπραγμάτευση, σε επίπεδο, σωματείου, ομάδας, αλλά και ατομικό.

Ε, λοιπόν, αυτό εμένα μου φαίνεται πολύ πιο υπεύθυνο και δημοκρατικό, από το να κρέμομαι, από να μην πω ποιο σημείο του κάθε Πολυζωγόπουλου, ο οποίος θα υπογράφει συμβάσεις για εμένα. Και, εδώ που τα λέμε, τι αξίας συμβάσεις;

Διότι, η ζούγκλα που επικρατεί στην αγορά εργασίας του ιδιωτικού τομέα είναι απερίγραπτη. Είναι άσχετος  ή εθελοτυφλεί, όποιος αγνοεί τους χιλιάδες εργαζόμενους, που ήδη τώρα που μιλάμε, υπογράφουν για μισθούς σύμφωνους προς το νόμο μεν, υψηλότερους του πραγματικού δε, υπογράφουν για δώρα που δεν παίρνουν, υπογράφουν για άδειες που δεν παίρνουν, και όλα αυτά για να μείνουν στη δουλειά. Α! Και για να έχουν λόγο ύπαρξης οι επαγγελματίες συνδικαλιστές.

Όχι, κύριοι, η νέα εποχή δυστυχώς προστάζει κάτι διαφορετικό. Κάτι που απαιτεί υπευθυνότητα και ωριμότητα στη διαπραγμάτευση από τη μονάδα, και τη μικρή συλλογικότητα, αντί για την φω ασφάλεια του χαμένου στο διάστημα μεγαλοσυνδικαλισμού.

Εκτός και αν αυτό που προέχει είναι η προστασία των εργαζομένων του δημοσίου και τραπεζικού τομέα.

Ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Εξάλλου η ΔημΑρ το λέει ξεκάθαρα:

Μεταφέρω αυτούσια:

“Η όλη συζήτηση για τους παλαιούς εργαζόμενους γίνεται διότι σαφώς υπάρχει πρόθεση για μείωση του κόστους απολύσεων σε χώρους που θα υπάρξουν συγχωνεύσεως και εξαγορές του ιδιωτικού τομέα (π.χ τράπεζες) αλλά και επιχειρήσεων που θα αποκρατικοποιηθούν. Οι απολύσεις αυτές θα συνδυαστούν με αντικατάσταση των συμβάσεων εργασίας με άλλες που θα είναι χαμηλής αμοιβής και ελαστικής μορφής (εκ περιτροπής, ορισμένου χρόνου, μερικής απασχόλησης, φασόν, έργου).”

Αιδώς, αργείοι! Η παλαιοαριστερή προκλητικότητα της παραπάνω φράσης, έχει τόση συμπύκνωση εντός της, που εντός ολίγου αναμένεται πυρηνική σχάση.

Σε απλά ελληνικά η ΔημΑρ θέλει να προστατέψει στο μάξιμουμ των απαιτήσεων και αποδοχών τους, τους υψηλόμισθους υπαλλήλους τραπεζών και ΔΕΚΟ, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση ποτέ να βρουν δουλειά, με διαφορετικές συνθήκες εργασίας βέβαια, στη θέση τους νέοι άνεργοι!

Για την ευελιξία του ωραρίου δεν υπάρχουν και πολλά να πούμε. 'Όποιος γυρίζει μυρίζει, και όσα θέλει να χτυπήσει η ΔημΑρ συμβαίνουν ήδη εδώ και πολλά έτη, στον ιδιωτικό τομέα. Η διαφορά είναι ότι στον ιδιωτικό τομέα, πετυχαίνει αυτός που έχει όρεξη για δουλειά πραγματικά, και όχι αυτός που ψάχνει θέση για να βολευτεί. Και δουλεύει και με προθυμία διότι ξέρει ότι θα αμειφθεί γι αυτή τη δουλειά του. Κι αν ακόμη δεν αμειφθεί  δουλεύει γιατί δε θα είναι εν τάξει με τον εαυτό του αν το αποτέλεσμα της δουλειάς του δε θα είναι το αναμενόμενο.

Δεν είναι καθόλου “προφανές” λοιπόν “ότι οι νέες ρυθμίσεις θα οδηγήσουν σε εκτεταμένες καταστρατηγήσεις από τις επιχειρήσεις του ωραρίου εργασίας.” Είναι πολύ περισσότερο προφανές, για όποιον ξέρει για τι πράγμα μιλάει, ότι αυτά συμβαίνουν ήδη. Ε, κάποτε πρέπει να μπει μια τελεία, σε αυτό το μπάχαλο, και, δυστυχώς, άλλος τρόπος δεν υπάρχει.

Παρ, όλα αυτά η ΔημΑρ επιμένει. Και καλά κάνει, διότι προτάσσει το πολιτικό. Δεν πειράζει, για τα άλλα περιμέναμε τόσο καιρό, ας περιμένουμε λίγο ακόμα, ποτέ δεν είναι αργά, ακόμα και για τον πιο παρωπιδοφόρο αριστερό, να δει τι συμβαίνει γύρω του πραγματικά.

Το μέγα ερώτημα είναι ως πότε θα επιμένει. Θα επιμείνει τόσο ώστε να πέσει η κυβέρνηση;

Άποψή μου είναι πως αυτό δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί, και δεν πρέπει να συμβεί.

Άσχετα ποιο θα είναι τελικά το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, έως τα μέσα του Νοέμβρη, άσχετα του ποιός θα την κάνει γυριστή, και ποιός θα επιχειρήσει να καρπωθεί ωφέλη από το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, η ΔημΑρ θα ψηφίσει τα μέτρα, ώστε η κυβέρνηση να διατηρηθεί ακέραια. Διότι η κυβέρνηση αυτή είναι σημαντική και έχει βάθος τετραετίας  Τακτικές υποχωρήσεις λοιπόν συγχωρούνται, ως μέσον για την επίτευξη περισσοτέρων έως το τέλος της διαδρομής.

Οι Σειρήνες της “αριστερής ταυτότητας” ηχούν μαγευτικά στα αυτιά κάποιων, αλλά, δεν είναι στ' αλήθεια τόσο όμορφες. Η διαδρομή από το αυτί στον εγκέφαλο είναι που τις κάνει να μοιάζουν όμορφες και να σε ξελογιάζουν.

ΥΓ. Είμαι ρέκτης της Ελληνικής γλώσσας. Ανάμεσα στα άλλα, θαυμάζω το ότι μπορώ να πηγαίνω στο μουσείο της Ακρόπολης και να διαβάζω στις εκτιθέμενες επιγραφές τα ίδια περίπου (γραπτά) ελληνικά, τα οποία χρησιμοποιώ και σήμερα.

Ο βασικός λόγος λοιπόν που η ελληνική γλώσσα διατηρήθηκε εν τη εξελίξει της τόσα χρόνια, ο βασικός λόγος που όλες οι γλώσσες που καταφέρνουν να διατηρηθούν το πετυχαίνουν αυτό, είναι ότι αφομοιώνουν τις ξένες λέξεις. Και βασικό στοιχείο της αφομοίωσης είναι ο πτωτικός χαρακτήρας της ελληνικής κλίσης των ονομάτων.

Ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες λέξεις λοιπόν αφομοιώθηκαν και οι παρακάτω:

1. Φορμάικα,
2. Μελόντικα
3. Φυσαρμόνικα
4. Μόνικα

Αυτή η έρμη η “τρόικα” δε μπορεί να αφομοιωθεί; Μας χτυπάει την πόρτα η καϋμένη η λεξούλα να μπεί στη γλώσσα μας, κι εμείς της την κλείνουμε κατάμουτρα και την αφήνουμε απέξω στο αγιάζι και στο ξεροβόρι;

Μα, μόνο εμένα ενοχλείται τόσο η αισθητική μου από τη συνεχή επανάληψη της άκλιτης γενικής ενικού:

“Της τρόικα, της τρόικα, της τρόικα...”

Δοκιμάστε να την κλίνετε σωστά, δεν είναι ντροπή... Σωστή χρήση των ελληνικών είναι:

Πάμε όλοι μαζί δυνατά: “Της τρόικας, της τρόικας, της τρόικας...”

Δεν είναι πιο όμορφα τώρα;