ΔημΑρ και φορολογία

Δημοσιεύθηκαν στο διαδίκτυο οι θέσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο.

Η πρώτη-πρώτη παράγραφος, περί μηχανικής υπολογισμού του φόρου, η οποία μηχανική υπό προϋποθέσεις  «προκαλεί μετατόπιση του φορολογικού βάρους από τα χαμηλότερα προς τα υψηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια» συζητείται. Με λιγότερα κλιμάκια, τα οποία απορροφούν αυτά που ήδη υπάρχουν με μικρότερο φορολογικό συντελεστή, είναι ένα ερώτημα αν αυτή η μετατόπιση τελικά επιτυγχάνεται πράγματι, και με ποιο τρόπο.

Ας πάρουμε μερικά τυχαία ύψη εισοδημάτων να δούμε τη διαφορά:

Εισόδημα	Παλαιός Φόρος	Νέος Φόρος	Ποσοστό μείωσης
€  10.000,00	€       500,00	€       150,00	70,00%
€  20.000,00	€    2.420,00	€    2.150,00	11,16%
€  30.000,00	€    5.320,00	€   4.350,00	18,23%
€  40.000,00	€    8.820,00	€   6.950,00	21,20%
€  50.000,00	€  12.620,00	€   9.830,00	22,90%
€  75.000,00	€  22.420,00	€ 18.580,00	17,57%
€ 100.000,00	€ 32.420,00	€ 27.330.00	16,01%
€ 200.000,00	€ 77.420,00	€ 62.330,00	19,62%
€ 500.000,00	€212.420,00	€167.330,00	21,27%

 

Αυτό ως πρώτη παρατήρηση, για να δούμε ότι η μετατόπιση είναι κάπως σύνθετη.

Από κει και πέρα, όντως, οι θέσεις κινούνται σε θετική κατεύθυνση.

Πολύ σημαντικές είναι οι τρεις βασικές  αρχές όπως διατυπώνονται:

(α) Καμία φορολόγηση σε εισοδήματα τα οποία βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.

(β) Συνεισφορά των πολιτών στα φορολογικά βάρη αναλόγως των δυνατοτήτων τους.

(γ) Φορολόγηση όλων εισοδημάτων των φυσικών προσώπων, ανεξαρτήτως πηγής προέλευσης, βάσει μιας ενιαίας κλίμακας.

Στην τρίτη αρχή έχω μια απορία: Ενώ ρητά αναφέρεται πιο κάτω στο κείμενο:

«Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να φορολογηθούν βάσει μιας ενιαίας κλίμακας τα εισοδήματα που προέρχονται από:

- ενοίκια,

- επιχειρηματική δραστηριότητα,

- αγροτική δραστηριότητα,

- αμοιβές διευθυνόντων συμβούλων Α.Ε. και διαχειριστών Ε.Π.Ε.,

- αμοιβές των μελών Δ.Σ.,

- stock options και άλλοι συναφείς τρόποι αμοιβής υψηλόβαθμων στελεχών.»

Το τέλος τέλος διαβάζουμε:

«Τα αποθεματοποιούμενα κέρδη φορολογούνται βάσει του ενιαίου συντελεστή φορολόγησης επιχειρήσεων (20%), ενώ τα διανεμόμενα κέρδη (μερίσματα) φορολογούνται αυτοτελώς με συντελεστή 37,5%. Ο συντελεστής φορολόγησης των μερισμάτων διαμορφώνεται αυτόματα βάσει του αθροίσματος του ενιαίου φορολογικού συντελεστή επιχειρήσεων (20%) συν το συντελεστή φορολόγησης των αξιών(όχι μικρότερος των τόκων των καταθέσεων που προτείνουμε 17,5%). Βάσει των παραπάνω αποφεύγεται η προβληματική διπλή φορολόγηση του κέδρους και δημιουργείται ισχυρό κίνητρο προς την αποθεματοποίηση των κερδών (που σημαίνει αυξημένες επενδύσεις)».

Γιατί λοιπόν θα πρέπει τα μερίσματα, και γενικότερα τα εισοδήματα από κινητές αξίες, να φορολογούνται αυτοτελώς; Αυτό δεν καταστρατηγεί την παραπάνω αρχή;

Και κάτι ακόμα… Γιατί θα πρέπει το ποσοστό φορολόγησης των επανεπενδυομένων κερδών να είναι 20%, και να μην είναι 15%, ή 25%; Προκύπτει από κάποια μέτρηση ότι πρέπει να είναι τόσο, ή είναι αποτέλεσμα κολοκυθιάς;

Η δικιά μου γνώμη είναι ότι αυτό ακριβώς το ποσοστό πρέπει να είναι ανταγωνιστικά χαμηλό, για την προσέλκυση επενδύσεων, περί το 10%, για αρχή και ίσως και πιο χαμηλό ακόμα. Όσον αφορά δε στα κέρδη που διανέμονται, είτε με τη μορφή μερισμάτων, είτε με τη μορφή αμοιβών από το αποτέλεσμα, να φορολογούνται στην κλίμακα όπως όλα τα υπόλοιπα εισοδήματα.

Το ερώτημα το μεγάλο που προκύπτει εν τέλει όμως, είναι γιατί η Δημοκρατική Αριστερά να έλθει σε αυτή τη θέση, και να παρουσιάζει εκ των υστέρων τις θέσεις της για τη φορολογία.

Συμμετέχουμε, ή δε συμμετέχουμε στη στήριξη της κυβέρνησης;  Αυτές οι θέσεις δε θα έπρεπε να έχουν γίνει από τα πριν αντικείμενο διαβούλευσης, ή να έχουν τεθεί υπ΄όψιν πριν την κατάθεση του νομοσχεδίου από τον αρμόδιο υπουργό; Γιατί έτσι λαχανιασμένοι και καταϊδρωμένοι;

Και κάτι για το τέλος:

Διαβάζω  στον τύπο ότι ψηφίσαμε κι εμείς, ως ΔημΑρ, υπέρ της τροπολογίας σύμφωνα με την οποία παρατείνεται η προθεσμία παραγραφής των βεβαιωμένων χρεών σε Εφορίες και Τελωνεία, μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 2013.

Και τώρα πιστεύουμε ότι κάναμε το χρέος μας, και πετύχαμε ένα πλήγμα κατά της φοροδιαφυγής.

Αμ δεν είναι έτσι, όμως… Αυτό που πετύχαμε είναι να κρατάμε ένα μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων δέσμιες φορολογικά για όλες τις χρήσεις μετά το 2000. Την ίδια στιγμή όμως ο φορολογικός νόμος θέτει σαν προθεσμία την πενταετία, διάστημα το οποίο μετά από συνεχείς παρατάσεις έχει υπερδιπλασιαστεί.

Έλπιζα ότι η ΔημΑρ θα είχε το θάρρος να πει τέλος σε αυτή την κατάσταση, που διακωμωδεί στην ουσία κάθε έννοια χρηστής διοίκησης. Αυτό είναι ένα θέατρο που παίζεται έδω και πολλά χρόνια με τίτλο «Χτυπάω τη φοροδιαφυγή μέσα από συνεχείς παρατάσεις». Τώρα απόκτησε και η ΔημΑρ ρόλο στη διανομή.

Ας ξεκινήσουν οι έλεγχοι, και ας ξεκινήσουν από τις κοντινότερες χρήσεις. Τι νομίζουμε, ότι δε θα υπάρξει αποκρυβείσα ύλη;