Για τη Μισθωτή Εργασία και την Επιχειρηματικότητα (Δυο απαντήσεις μου σε αντίστοιχα άρθρα)

Άρθρο 1ο: Το ελεύθερο ωράριο

Απάντηση:

Το παραπάνω άρθρο λέει πολλές αλήθειες και θα έπρεπε να ληφθεί υπ' όψη από τα κόμματα της αριστεράς κατά τη διαμόρφωση των θέσεών τους.

Βέβαια, δεν αποφεύγει τις ανακρίβειες και υπερβολές, με πιο χαρακτηριστική εκείνη για τις Επιθεωρήσεις Εργασίας, η οποία αγγίζει το κωμικό, διότι, όπως όλοι ξέρουμε το Σ.ΕΠ.Ε. έχει, πρωτίστως, διατητικό και μεσολαβητικό ρόλο.

Στην πραγματικότητα, έαν ο εργοδότης δε συμμορφωθεί με την υπόδειξη της επιθεώρησης, τότε δεν κινδυνεύει από αυτεπάγγελτες ενέργειες, αλλά είναι ο εργαζόμενος που πρέπει να κινηθεί μέσω της νομικής οδού. Ζήσε Μάη μου, δηλαδή..

==================================================================

Άρθρο 2 .Η ανελαστικότητα στην αγορά εργασίας κλείνει επιχειρήσεις και διογκώνει ανεργία και παραβατικότητα

Απάντηση:

Τα όρια μεταξύ φιλελευθερισμού και νεο-φιλελευθερισμού είναι λεπτά και δυσδιάκριτα. Θέλει προσοχή, διότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Ενδεικτικά:

1) Δεν προκύπτει από πουθενά ότι κάθε επιχείρηση διαθέτει από μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ, στην οποία εμβαπτίζεται κάθε ανειδίκευτος εργάτης, μετά από δυο χρόνια υπηρεσίας, ώστε να αποκτήσει ειδικότητα.

Αυτός που κουβαλάει κιβώτια 40 χρόνια, 40 χρόνια ανειδίκευτος εργάτης θα είναι.. Ποτέ του δε θα μετουσιωθεί σε "εξειδικευμένο κουβαλητή".

Κάτι άλλο θέλει να πει ο ποιητής, ίσως με τις τριετίες και την προϋπηρεσία, αλλά κάτι η επιδερμικότητα της επαφής με το αντικείμενο, κάτι η ξερολίαση, και δεν του προκύπτει...

2) Και οι παλιές επιχειρήσεις μπορούν να μειώσουν μισθούς, με τους περιορισμούς που θέτει κάθε φορά ο Νόμος, αρκεί να το πράξουν τη στιγμή που πρέπει, δηλαδή με την ψήφισή του. Εάν καθυστερήσουν να το κάνουν, τότε θεωρείται, και σωστά, ότι επιλέγουν να διατηρήσουν το παλιό μισθολογικό καθεστώς, και η σύμβαση παίρνει το χαρακτήρα της ατομικής σύμβασης μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου.

3) Μια "κοπέλα", βοηθός στο λογιστήριο, με 18ετή υπηρεσία είναι "κοπέλα" 40 Μαΐων πλέον (ή του μήνα της αρεσκείας σας),παντρεμένη, με ένα ή δυο παιδιά, 18 χρόνια στο γραφείο, που σημαίνει ότι η εμπειρία της μπορεί να είναι δύναμη ώθησης της επιχείρησης, ιδιαίτερα σε ένα νευραλγικό τμήμα όπως αυτό του λογιστηρίου. Και παρόλα αυτά παίρνει 2300 - 16,5%, 1900 καθαρά, πριν από την παρακράτηση του φόρου.
Σημειωτέον, ότι ήδη το ποσό των 2300 είναι υψηλό ως υπόθεση, καθ΄ότι υπερβαίνει τα από τις μέχρι πρότινος ισχύουσες ΣΣΕ όρια αμοιβών για το οικείο κλιμάκιο (18 ετ.), και αν έπαιρνε τέτοια αμοιβή μάλλον θα την άξιζε.

4ο) (και τελευταίο). Συγγνώμη, αλλά η λογική "Αυτή είναι η δουλειά, αυτά τα χρήματα. Συμφωνούμε ή όχι. Αλλιώς δεν γίνεται" όχι αυτορρύθμιση δεν είναι, αλλά όργιο ολοκληρωτικού νεοφιλελευθερισμού. Ο εργαζόμενος, ατομικά ή μέσω σωματείου, έχει το δικαίωμα της διαπραγμάτευσης, το οποίο είναι ιερό σε κάθε φιλεύθερη δημοκρατική χώρα. Το αν θεσμικά το διαχειρίζεται σωστά, είναι διαφορετικό θέμα, αλλά, στο όνομα οποιουδήποτε εργατοπατερισμού, δε μπορούμε να απεμπολήσουμε βασικές αρχές διαλόγου και δημοκρατίας.

Εν κατακλείδι, το θέμα είναι να βγει η όλη κοινωνία κερδισμένη, και όχι απλά να ρεφάρει άλλη μια φορά η επιχειρηματική τάξη σε βάρος των σύνηθων υποζυγίων.