Δόσεις, δέκο και δίκτυα...

Μερικές φορές θες να γράψεις κάτι, μα είναι τόσο πολλά, που δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις!

Τα πράγματα έχουν στ’ αλήθεια ξεφύγει, γι αυτό καλό είναι να τα βάλουμε σε μια σειρά τώρα, πριν να είναι πολύ αργά.

Εν αρχή ην η δόση! Κάπως πήγε να μας κουνηθεί η Λαγκάρντ, πράγμα ολέθριο, εάν επικρατούσε, διότι θα συμπαράσερνε αρνητικές αντιδράσεις από πλείστα όσα κοινοβούλια Ευρωπαϊκών χωρών, τελικά όμως επετεύχθη το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μπήκαν βέβαια κάποιοι περίεργοι όροι περί επαναγοράς ομολόγων, αλλά, όπως λέει και ο Δημήτρης Χατζησωκράτης, piece of cake, το έχουμε…  Θα μου επιτρέψει να μην είμαι τόσο σίγουρος όσο εκείνος, αλλά μάλλον θέλει, ως κομματικός liaison της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση, να δημιουργήσει, ή τουλάχιστον να μην καταστρέψει, ένα δυνητικό κλίμα εμπιστοσύνης. Θεμιτό, τον καταλαβαίνω…

Α! Μια που αναφέραμε την κυβέρνηση…

Θα το ξαναρωτήσω άλλη μια φορά; Μήπως έχουμε δώσει, ως ΔημΑρ, πάρα πολύ χώρο στο Σαμαρά και στη ΝΔ, περισσότερο από όσο θα έπρεπε, περισσότερο από όσο αξίζει; Αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω το λόγο που εξ αρχής, αλλά ακόμα και τώρα, δε συμμετέχουμε στην κυβέρνηση με περισσότερους υπουργούς, και μάλιστα χρησιμοποιώντας κομματικά στελέχη ως τέτοιους.

Αν είναι κάποιο κέρδος πολιτικό, που μπορεί να βγει από αυτήν την υπόθεση είναι ότι, ναι, και η Αριστερά μπορεί να κυβερνήσει με επιτυχία, για να μην πω μόνο αυτή. Μόνο κατ΄ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να βγούμε στις επόμενες εκλογές και να ζητήσουμε εκ νέου την ψήφο του εκλογικού σώματος.

Ας μην ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο μέρος του λαού ψηφίζει, και καλά κάνει, για να κυβερνηθεί, και όχι από σύνδρομα και αντανακλαστικά. Η έως τώρα τακτική μας, να είμαστε στην πράξη εσωτερική κυβερνητική αντιπολίτευση, δεν είναι αξιόπιστη.

Στο κάτω μόνο δυο λόγοι υπάρχουν που να αιτιολογούν την έως τώρα τακτική μας.

Ο πρώτος είναι ότι στην ουσία δεν εμπιστευόμαστε την προοπτική αυτής της κυβέρνησης, και άρα προσπαθούμε να κρατήσουμε πισινή, ώστε, άμα τη αποτυχία της, τα σκάγια να μας πάρουν ξώφαλτσα, νομίζουμε…

Ο δεύτερος. ότι στην πραγματικότητα δεν αντέχουμε, δε μπορούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της διακυβέρνησης, δε διαθέτουμε στελέχη ικανά να αναλάβουν τέτοια καθήκοντα.

Νομίζω, και οι δυο λόγοι δε μας τιμάνε, και μας αναδεικνύουν κατώτερους των περιστάσεων. Ακόμα δε χειρότερο είναι ότι, ταυτόχρονα, η τρικομματική κυβέρνηση έχει μοιράσει τα οφίτσια των ΔΕΚΟ αναλογικά στα τρία κόμματα. Δεν ξέρω, πιστεύει κανείς ότι ο κόσμος που μας ψήφισε, το έκανε αυτό για να δει επιτέλους αριστερούς διοικητές ΔΕΚΟ; Προσωπικά μου προκαλεί αλγεινή εντύπωση, και με έχει προβληματίσει βαθιά η αναζήτηση των πραγματικών αιτίων αυτής της μοιρασιάς.

Τώρα βέβαια θα μου πεις τι θες και τα ψάχνεις, εδώ τα είχαμε χύμα, μας ήρθανε και τσουβαλάτα.

Το e-mail μου ήρθε την Τετάρτη, έτσι, χωρίς υπογραφή, και η αποστολή του επαναλήφθηκε, πάλι ανυπόγραφα, το Σάββατο, μαζί με κείμενο πολιτικών θέσεων μιας σελίδας.

Για να ξαναγίνει η ΔΗΜΑΡ το κόμμα της ελπίδας

καλούμε τα μέλη και τους φίλους της Δημοκρατικής Αριστεράς σε διάλογο

Κυριακή, 2 Δεκεμβρίου, 11:00 πμ στο Θέατρο Ροές

Δυόμισι χρόνια μετά την ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς και πέντε μήνες μετά την απόφαση στήριξης στην κυβέρνηση, εκφράζουμε, ως ενεργά ή/και ιδρυτικά μέλη, την αγωνία μας για τον ορατό κίνδυνο απομάκρυνσης του κόμματός μας από τις ιδρυτικές του αρχές. Η στήριξη στην κυβέρνηση Σαμαρά προέκυψε, σε μια ιδιαίτερη πολιτική συγκυρία,  με σκοπό την αποφυγή της ακυβερνησίας και κυρίως την αποτροπή της χρεωκοπίας. Η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση, θα αποκτούσε νόημα αν αλλάζαμε τις πολιτικές των δύο κομμάτων, που πρόσφατα ο λαός αποδοκίμασε κατηγορηματικά, και όχι αν μας οδηγεί να αλλάξουμε εμείς.

Η απόφαση στήριξης στην κυβέρνηση δεν δικαιολογεί την αθέτηση, τόσο των βασικών στόχων του προγράμματός μας, όσο και της μετεκλογικής Προγραμματικής Συμφωνίας, βάσει της οποίας αποφασίσαμε αυτήν την στήριξη. Δεν δικαιολογεί την αιφνίδια πώληση της ΑΤΕ, τις ιδιωτικοποιήσεις άνευ κοινοβουλευτικού ελέγχου και με το κράτος απόν σε στρατηγικής σημασίας ΔΕΚΟ, καθώς και την αναβολή της υλοποίησης μέτρων, ανεξάρτητων από τις δημοσιονομικές ρυθμίσεις. Δεν δικαιολογεί ούτε τη στήριξη στην επανάληψη μέτρων αδιέξοδης λιτότητας, με αποτέλεσμα η χώρα να βαίνει από το κακό στο χειρότερο, χωρίς να διαφαίνεται η έξοδος από την κρίση. Η ύφεση, η ανεργία και η εξαθλίωση των πολιτών καθημερινά διογκώνονται, ενώ το πολιτικό σύστημα, που έφερε τη χώρα στη σημερινή κατάσταση και οι κομματικοί μηχανισμοί που ηγεμόνευσαν μέσα από τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις, συνεχίζουν να υφίστανται.

Εκτιμούμε ότι οι βασικές πολιτικές μας αρχές και οι προγραμματικές μας δεσμεύσεις εξακολουθούν να αποτελούν την αναγκαία και  εφικτή εναλλακτική λύση για την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Θεωρούμε επίσης απαραίτητη την αποκατάσταση της ουσιαστικής δημοκρατικής λειτουργίας του κόμματος. Επαναλαμβάνουμε την ακλόνητη πίστη μας σε ένα κόμμα των μελών, με πραγματικό σεβασμό στη διαφορετική άποψη, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της έννοιας της συλλογικότητας. Δηλώνουμε ότι δεν δύναται στη ΔΗΜΑΡ να αντιμετωπίζεται  η διαφορετική άποψη, εκφραζόμενη στο πλαίσιο των καταστατικών αρχών, ως απειλή για το κόμμα. Υποστηρίζουμε στο ακέραιο το δημοκρατικό πνεύμα που οδήγησε στη δημιουργία της Δημοκρατικής Αριστεράς και δεν μας αρκεί να είμαστε ένα κόμμα "λίγο πιο δημοκρατικό" από τα άλλα.

Τέλος, θεωρούμε απαραίτητη την αποσαφήνιση της πολιτικής στρατηγικής του κόμματος, μέσα από την προώθηση ενός ολοκληρωμένου και συγκεκριμένου σχεδίου εξόδου από την κρίση, το οποίο θα αντανακλά και το όραμά μας. Η απαραίτητη ενίσχυση της ΔΗΜΑΡ οφείλει να γίνεται πάντα με πυρήνα τις θεμελιακές επιλογές μας ως κόμμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού, όπως εκφράστηκαν στην ίδρυση του κόμματος.

Με τις θέσεις αυτές, προωθώντας τις διαχρονικές αρχές, τις αξίες και το πολιτικό όραμα της ανανεωτικής αριστεράς, καλούμε τα μέλη και τους φίλους της Δημοκρατικής Αριστεράς να συμμετάσχουν στο διάλογο, την έναρξη του οποίου οργανώνουμε στις 2 Δεκεμβρίου 2012. 

Στο σάιτ του Βήματος διάβασα και το aftermath:  «Αριστερό δίκτυο», ηεσωκομματική αντιπολίτευση της ΔΗΜΑΡ

Την εκδήλωση μάλιστα την άνοιξε ο Θράσος ο Φωτεινός.  Τώρα κατάλαβα τι τον κρατούσε απασχολημένο, και δεν έδινε σημεία ζωής στις οργανώσεις, τουλάχιστον στη δικιά μου οργάνωση, από τη Κεντρική Επιτροπή και μετά, για να ελεγχθεί η πορεία εφαρμογής του σχεδίου δράσης στη βάση.

Προσωπική μου άποψη και δημόσια απάντηση στα e-mail, τα οποία παρέθεσα παραπάνω είναι:

Είστε αυτοί που δυσκολευτήκατε να κατανοήσετε, να υπηρετήσετε και να αναπαράγετε τη βασική θέση του κόμματος για την «Ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού» Είστε αυτοί που εναντιωθήκατε στην ένταξη στο κόμμα του Μπίστη, του Μαλέλη, αυτοί που δεν είδατε με καλό μάτι τους Ελεύθερους Πολίτες. Αλλά, πολλοί από σας εξακολουθείτε να καλοβλέπετε Σταθάκηδες, Δραγασάκηδες κλπ… Τη Δημοκρατική Αριστερά δε θα τη κάνετε ένα light ΣΥΡΙΖΑ, ένα ΣΥΡΙΖΑ Εσωτερικού.  ΠΙΣΩ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΤΕ.

ΥΓ. Μήπως έφτασε η ώρα κάποια νομαρχιακή οργάνωση να ζητήσει συγγνώμη από κάποιον υπεύθυνο ενός τομέα, για απόφαση που πήρε εναντίον του το φετινό Φλεβάρη, σε σχέση με το Die Linke ; (;-)