Τίτλοι τέλους για την "Επανάσταση των Ρόδων"

            Προερχόμενη η Γεωργία από δυο πολέμους μέσα στην τελευταία εικοσαετία, αμέσως μετά την κατάρρευση του φρικτού οικοδομήματος του εφαρμοσμένου σοσιαλισμού, συνεχίζει την πορεία της μέσα από πολιτικά πάθη και πολώσεις

 

            Στην αρχή ήταν οι στρατιωτικές εχθροπραξίες στην Αμπχαζία, ένας εμφύλιος υποκινούμενος από την επεκτατική πολιτική της Ρωσίας. Η χώρα βρέθηκε στη δίνη μιας φοβερής οικονομικής κρίσης μέσα σε ένα καθεστώς γενικευμένης ανομίας.

            Παρ΄όλα αυτά, ιδιαίτερα μετά την εκλογή του απερχόμενου προέδρου Σαακασβίλι το 2003, η Γεωργία κατόρθωσε να ορθοποδήσει μπαίνοντας σε μια τροχιά ανάπτυξης.

            Η Ρωσία όμως καιροφυλακτούσε και το 2007 δημιουργεί ένα κρίσιμο θερμό πολεμικό επεισόδιο με την στρατιωτική επέμβαση στην επαρχία της  Νότιας Οσετίας, η οποία ανήκει στη Γεωργία.

            Οι ομοιότητες αυτής της επέμβασης, αξίζει να σημειωθεί, με την επέμβαση της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974 είναι χαρακτηριστικές. Εδαφικές αξιώσεις, «προστασία» του ρωσόφωνου πληθυσμού, υποκίνηση εμφυλίου και πάει λέγοντας.

            Ο Σαακασβίλι ήταν σταθερός στην φιλοδυτική και φιλοευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Πίστευε, και σωστά, ότι αυτή ήταν η απάντηση στη απομόνωση της χώρας που προσπαθούσε να επιβάλει το ρωσικό καθεστώς.

            Το λάθος του ήταν ότι υπερεκτίμησε τις δυνατότητες που του παρείχε η ένταξη στην αμερικανική και ευρωπαϊκή σφαίρα επιρροής. Χωρίς να έχει εξαντλήσει τις διπλωματικές οδούς, ξεκίνησε τον πόλεμο για την ανακατάληψη των εδαφών της Νότιας Οσετίας, ο οποίος έκλεισε με μια συντριπτική ήττα με τα ρωσικά τανκς να φτάνουν λίγα χιλιόμετρα έξω από την Τιφλίδα. Τις συνέπειες αυτού του πολέμου πληρώνει σήμερα.

            Ο γεωργιανός λαός, και ιδιαίτερα τα αστικά στρώματα μέσα στην πρωτεύουσα, δεν του συγχώρεσαν το αποτέλεσμα αυτής της άδοξης προσπάθειας και τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της. Έτσι, στην προχθεσινές εκλογές έδωσαν την πολιτική νίκη στον αντίπαλό του, Ιβανισβίλι.

            Πιθανώς αυτό να αποδειχθεί μια ομαλή δημοκρατική εξέλιξη στην πολιτική ιστορία της Γεωργίας. Τα πειστήρια όμως του δισεκατομμυριούχου νικητή των εκλογών δεν συνηγορούν σε αυτό. Έχοντας δημιουργήσει την αμύθητη περιουσία του εκμεταλλευόμενος το οικονομικό καθεστώς της πρώτης μετασοβιετικής εποχής, έκτισε σιγά σιγά και μεθοδικά την διείσδυσή του στα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά πράγματα της Γεωργίας. Με όχημα τη δημιουργία κοινωφελών ιδρυμάτων, παροχή συντάξεων (βλέπε εξαγορά ψήφων!!!), και συστηματική εκτόξευση κατηγοριών περί δικτατορικού τρόπου διακυβέρνησης κατά του Σαακασβίλι, δημιούργησε ισχυρό έρεισμα στη Γεωργιανή κοινωνία.

            Αυτή τη στιγμή η αμερικανική και η ευρωπαϊκή διπλωματία ξορκίζουν το κακό, ενώ από την άλλη ο Μεντβέντεφ τρίβει τα χέρια του.

            Ακούμε το Bird από τους Mstvane Otakhi