Αγάπη...

Κι αν ακόμα μιλάω όλες τις γλώσσες πάνω στη γη, και έξω από αυτήν, αλλά δεν έχω αγάπη

Δεν είμαι τίποτα άλλο από μια καραμούζα που στριγγά

Ή ένα ντέφι που χτυπά

Κι αν εξηγήσω όλα τα ανεξήγητα και αποκτήσω τη γνώση όλου του κόσμου

Κι αν η πίστη μου είναι τόση που να μετακινεί βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη

Είμαι ένα τίποτα

Κι αν μοιράσω ότι έχω και δεν έχω

Κι αν πέσω στη φωτιά ακόμα αλλά δεν έχω αγάπη

Σε τίποτα δεν ωφελεί

Η αγάπη είναι υπομονή, ανέχεται και την αχαριστία

Η αγάπη δε ζηλεύει ούτε επιδεικνύεται

Η αγάπη δεν περηφανεύεται ούτε κάνει ασχήμιες

Δεν είναι εγωιστική, ούτε εκνευρίζει τον άλλον

Δεν κρατά ανοιχτούς λογαριασμούς, δε φχαριστιέται με το άδικο αλλά με το αληθινό

Η αγάπη όλα τα υποφέρει, όλα τα πιστεύει, πάντα ελπίζει και υπομένει τα πάντα

Κι αν χαθούν όλες οι γλώσσες, κι η γνώση όλου του κόσμου, η αγάπη δε χάνει την αξία της

Γιατί, ούτε όλα τα ξέρουμε, ούτε όλα τα προβλέπουμε

Κι αν κάποτε γνωρίσουμε και καταλάβουμε τα πάντα, τότε, όλα όσα τώρα ξέρουμε θα αποδειχθούν άνευ σημασίας

Όταν ήμουνα παιδί, σαν παιδί μιλούσα, σαν παιδί σκεφτόμουν και σαν παιδί καταλάβαινα

Όταν πια μεγάλωσα, παράτησα την παιδιάστικη συμπεριφορά μου

Διότι τώρα βλέπουμε με ασάφεια, μέσα από ένα μαγικό καθρέπτη, κάποτε όμως θα δούμε την αλήθεια κατάφατσα

Τώρα γνωρίζω ένα κομμάτι μόνο απ΄την αλήθεια, κάποτε όμως απόλυτο υποκείμενο, μαζί και αντικείμενο, θα γίνω σε αυτήν

Τώρα λοιπόν δε μας μένει παρά η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη

Και, από αυτά τα τρία, το πιο σημαντικό είναι η

ΑΓΑΠΗ

Αθήνα, 31 Δεκεμβρίου 2012

Αποστόλου Παύλου Α' Κορ.ιγ΄ (σε ελεύθερη δική μου απόδοση)

Πηγές που με βοήθησαν στη μετάφραση:

http://www.jba.gr/gr/Articles/jbamay97.htm

http://www.theologoi.com/agiosloukas/omilia4.htm

Εμπνευσμένο από μια ανάρτηση στο blog του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΙΧΟΥ.

 

Τις καλύτερες ευχές μου για το