Ξεκατίνιασμα στα τηλεπαράθυρα: Πόσο αριστερό είναι;

Τηλεόραση δεν παρακολουθώ πολύ. Μερικές φορές ειδήσεις των οκτώ, καπάκι των εννιά, χάριν πλουραλισμού. Επίσης, καμιά στοχευμένη ταινία, συνήθως γραμμένη στο DVD Recorder, για να αποφεύγω τις διαφημίσεις, και καμιά μπάλα, ζωντανή αυτή.

Για όλα τα υπόλοιπα εμπιστεύομαι το YouTube και, γενικότερα, τα links από σελίδες που παρακολουθώ στο internet.

Λόγω της δουλειάς δε, αδυνατώ να παρακολουθήσω απευθείας όλες τις πρωινές εκπομπές, στις οποίες μαζεύονται εκπρόσωποι ευρέος πολιτικού φάσματος, και προσποιούνται ότι συζητάνε.

Ευτυχώς, διότι αυτό που συνήθως συμβαίνει ξεπερνά τα όρια τα οποία θα μπορούσε να θέσει ένας τηλεθεατής ο οποίος σέβεται τον εαυτό του.

Ο ρόλος του παρουσιαστή είναι καταλυτικός. Σκοπός της κουβέντας δεν είναι σε καμιά περίπτωση να  μπορέσουν οι προσκεκλημένοι να εκφράσουν ολοκληρωμένα τις απόψεις τους, ώστε να μπορέσει ο τηλεθεατής να βοηθηθεί στη  επιλογή του, για την καλή λειτουργία της δημοκρατίας.

Κάθε άλλο. Ο τηλεπαρουσιαστής θα υποδαυλίσει, θα δείξει ασέβεια προς τον προσκεκλημένο του, θα του υπομνήσει ότι «αυτός κατευθύνει την συζήτηση». Θα υποβάλει ερώτηση η οποία, αποσκοπώντας στην αυτοπροβολή, θα διαρκέσει πολλαπλάσιο χρόνο από αυτόν που θα διαθέσει τελικά στον προσκεκλημένο για να απαντήσει προτού τον διακόψει στη μέση της απάντησής του.

Είναι ξεκάθαρο. Η εκπομπή στοχεύει σε ταπεινά ένστικτα από μέρους του τηλεθεατή, με σκοπό την τηλεθέαση, τα μηχανάκια και την AGB.

Η σύνθεση συνήθως είναι φτιαγμένη κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μη σου μένει καμιά αμφιβολία για το τι πρόκειται να επακολουθήσει.

Η τηλετράπεζα απαρτίζεται από παρωχημένα alpha males, και «γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης». Ο ένας προσπαθεί απλά να επιβληθεί στον άλλον, να κερδίσει τις εντυπώσεις, με όρους τηλε-αρένας.

Ως επί το πλείστον προσκεκλημένοι στην αποτυχημένη απόπειρα κουβέντας είναι γνωστοί τηλε-μαϊντανοί, με προεξάρχοντα τον ένα, και μοναδικό στο είδος του, αυθάδη τηλεπωλητή με την τσιριχτή φωνή.

Δεν υπάρχει καμιά διάθεση για πραγματικό διάλογο. Ο κάθε πολιτικός εκπρόσωπος απαγγέλει το ποίημά του, το οποίο έχει αποστηθίσει πολύ καλά εκ των προτέρων. Δεν ακούει, μόνο μιλά. Όταν ακούει, το κάνει ώστε να καταφέρει έπειτα να «ταπώσει» τον δήθεν συνομιλητή του

Ενδιαφέρον έχει να παρατηρήσουμε τους εκπροσώπους αριστερών κομμάτων πως συμπεριφέρονται όταν προσκαλούνται σε τέτοια μίνι τωκ σώου.

Θα περίμενε κανείς, να είναι μειλίχιοι, πράοι, να σηματοδοτούν με την παρουσία τους τη διαφορά του αριστερού ήθους και της κουλτούρας της οποίας είναι φορείς.

Φευ! Με πίκρα παρακολουθώ την αυτόβουλη πτώση τους στην ίδια παγίδα, στην οποία προσκληθήκανε ομού με τους συναδέλφους τους από το υπόλοιπο πολιτικό τόξο.

Και η αριστερά στην εφήμερη μάχη των εντυπώσεων λοιπόν. Σημασία έχει να υπερκαλύψουμε, φωνασκώντας κατά τι δυνατότερα, το συνομιλητή μας, μη παραχωρώντας του χώρο, ή διεκδικώντας με φωνητική βία, το χώρο τον οποίο θεωρούμε ότι μας έχει καταπατήσει.

Πιθανόν δε αυτό να συμβαίνει και προσχεδιασμένα. Να θεωρούν δηλαδή οι εκπρόσωποι των αριστερών κομμάτων ότι έτσι πρέπει να συμπεριφερθούν, για να μη μας πάρουν φαλάγγι οι πολιτικοί μας αντίπαλοι. Πρέπει δηλαδή να φανούμε ότι εμείς έχουμε το πάνω χέρι, για να μην ταπεινωθούμε δημόσια, να μη γίνουμε ρόμπες στα blogs.

Αυτό θα είχε μια λογική, αν οι αριστεροί πολιτικοί απευθύνονταν σε οπαδούς, και όχι σε αυτόβουλους και σκεπτόμενους  ανθρώπους. Η εποχή όμως που η αριστερά απευθύνονταν σε οπαδούς έχει περάσει, και μακάρι να μην ξανάρθει ποτέ.

Με τη συμπεριφορά μας αυτή στα κανάλια, απλά πολλαπλασιάζουμε και μεγεθύνουμε ένα άθλιο φαινόμενο. Στην ουσία η αριστερά δε βγαίνει κερδισμένη, αντιδιαστελλόμενη με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στην τηλε-κουβέντα. Αντίθετα προσομοιάζει με αυτούς. Αποτελεί ένα μέρος του συνολικού αίτιου το οποίο ευθύνεται για τη χάβρα η οποία ανακύπτει από τους δέκτες μας.

Ο τηλεθεατής δε μένει στο τι λέμε, δε μπορεί εξάλλου εξ αιτίας του τρόπου με τον οποίο το λέμε. Το πώς το λέμε όμως εντυπώνεται στο νου του, και καταγράφεται ως όμοιο με την πρακτική των υπόλοιπων τηλεσυζητητών.

Εννοείται, εν τέλει ότι εξ αιτίας της βαβούρας, στην οποία έχουμε συμβάλει και εμείς, δεν έχει μείνει τίποτα ουσιαστικό στον τηλεθεατή από όλη την κουβέντα. Το χειρότερο όμως είναι ότι έχει συναθροίσει ποιοτικά την αριστερά με τους υπολοίπους αντί να την ξεχωρίσει εξ αιτίας του τρόπου με τον οποίο διαλέγεται.