Για την ΕΛΙΑ και τη Δημοκρατική Παράταξη δε θα μιλήσω άλλο.
Περνάω στο στάδιο της κριτικής υποστήριξης διότι τα σημάδια
που βλέπω δεν είναι ευοίωνα. Ακολουθείται αυτούσια η ίδια συνταγή. Υποτίθεται ότι
έγινε μια προσπάθεια, από την οποία θα βγαίναν κάποια συμπεράσματα. Μέσα από
αυτά θα βλέπαμε τι είναι σωστό, τι πρέπει να αλλάξει, ποιο είναι το ποιοτικό
στοιχείο που μας λείπει, ώστε η προσπάθεια αυτή να αγκαλιάσει περισσότερο κόσμο.
Η χθεσινή ανακοίνωση υποστήριξης επιβεβαιώνει απλά τη θεωρία
μου για τα lemmings. Σχεδιασμοί,
μετρήσιμοι στόχοι, πλάνα, πολιτική, είναι εκτός πεδίου. Πάμε για τη δημοκρατική παράταξη, με την
ίδια νοοτροπία που πήγαμε για τη Ελιά. Υπάρχει κάποιος που να έχει στο μυαλό
του με τη συμμετοχή ποιών δυνάμεων ακριβώς θα θεωρηθεί πετυχημένη η δημιουργία της
Δημοκρατικής Παράταξης; Όχι. Η νοοτροπία είναι πάμε κι ότι βγει. Με σημαία τον
Βενιζέλο, προστάτη το Σημίτη, και οδηγούς την παραδοσιακή κεντροαριστερή
νομενκλατούρα. Όπως και πριν. Και τον (αμφίβολο) Λυκούδη για ξεκάρφωμα.
Το στάδιο αυτό πρέπει να το αφήσουμε πίσω μας όμως. Έτσι θα
φάμε τα μούτρα μας. Οι επόμενες εκλογές θα είναι αποκαλυπτικές από πολλές απόψεις.
Υπάρχουν δυο Ελλάδες. Πάντα υπήρχαν. Η αναχρονιστική,
συντηρητική, βολεμένη Ελλάδα, και η Ελλάδα που αναζητά το καινούριο, που θέλει
να αλλάξουν οι δομές, που θέλει να δημιουργήσει. Ας πούμε ξεκάθαρα με ποια είμαστε
και τι θα κάνουμε γι αυτήν την Ελλάδα. Τίποτα άλλο. Σε αυτή τη βάση πρέπει να
φτιαχτεί η Δημοκρατική Παράταξη. Πρώτα οι στόχοι και τα πρόσωπα σε δεύτερη μοίρα.
Εμού του ιδίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου