Τρεις αφηγήσεις για την κρίση και το μνημόνιο (του Σωτήρη Κατσέλου)

Τρεις είναι ουσιαστικά οι αφηγήσεις σε σχέση με την κρίση και το μνημόνιο, από όσους έχουν τουλάχιστον σχηματοποιήσει μια πολιτική άποψη σε σχέση με αυτήν.

Η μια, που εκπορεύεται κυρίως από ανθρώπους που ανήκουν στην κεντροδεξιά και στους φιλελεύθερους, βλέπει ό,τι γίνεται, ως αναγκαίο κακό σε μια ήπειρο που πρέπει να προσαρμοστεί σε μια δύσκολη εποχή, θεωρούν ότι καλώς εφαρμόζεται η "Γερμανική συνταγή" και κάπου κρυφά μέσα τους, ελπίζουν ότι θα έχουν μια επιτυχία (κατά την γνώμη τους) τύπου Θάτσερ για την αναμόρφωση της Ελλάδας και κατ επέκτασιν της Ευρώπης.

Η άλλη αφήγηση βλέπει τις κοινωνικές αδικίες και τις συνέπειες, που δημιουργεί αυτή η πολιτική και θεωρεί ότι είναι αποκλειστικά χρηματοπιστωτική, πιστεύει ότι η Ε.Ε. πρέπει να αλλάξει άμεσα, όμως δεν έχει πρόβλημα και με την οριστική ρήξη μαζί της προκειμένου, να πετύχει άμεση χαλάρωση και ουσιαστικά κοπή χρημάτων ώστε να μπορέσει να χρηματοδοτήσει κοινωνική πολιτική και να ανακουφίσει τις κοινωνικές αδικίες. Γενικά έχει κυρίως ταξικό ενδιαφέρον, οπότε δεν έχει πλήρη αντίληψη της ανάγκης ύπαρξης της Ένωσης και της όποιας σημασίας της πέρα από την αυστηρά οικονομική. Αυτή είναι η θεώρηση που κυρίως εκπορεύεται από την αριστερά.

Τέλος είναι και η τρίτη αφήγηση, η οποία βλέπει επίσης τα προβλήματα τα οποία δημιουργούνται με αυτή την πολιτική. Αλλά θεωρεί ότι η αλλαγή της, μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς ελπίζοντας ότι θα πετύχει τον ανασχηματισμό της Ευρώπης . Ταυτόχρονα όμως προσπαθεί να διατηρήσει την χώρα μέσα σε αυτήν, βλέποντας την ως κάτι παραπάνω από μια απλή οικονομική ένωση (ευρωπαϊσμός), ενώ αντιλαμβάνεται ότι χρειάζονται και διαρθρωτικές αλλαγές πέρα από την χαλάρωση της λιτότητας, για αυτό το λόγο "παίζει" όσο μπορεί με τους κανόνες του παιχνιδιού.

Αυτή η τρίτη αφήγηση, είναι αυτή η οποία εκπορεύεται κυρίως από ανθρώπους του δημοκρατικού κέντρου και της κεντροαριστεράς. Δυστυχώς είναι η πιο δύσκολη, γιατί ουσιαστικά καλείται και να κοιτάει την μεγάλη εικόνα προσπαθώντας να μας κρατήσει στην Ένωση, ακόμα και αν ασκεί πολιτική που δεν την πιστεύει και να δίνει μάχη για την αλλαγή στην Ένωση. Η δε πολιτική απομείωση των συντεταγμένων δυνάμεων της, κάνει τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα.
Παρόλα αυτά οι τρεις παραπάνω αφηγήσεις αποτελούν - κατά την γνώμη μου - θεμελιακές και δείχνουν ξεκάθαρα τις ουσιαστικές - διακριτές, διαφορές που υπάρχουν, μεταξύ των τριών πολιτικών ρευμάτων που αναφέρθηκαν.

Φυσικά δεν σημαίνει ότι όλοι έχουν συνειδητή αντίληψη των παραπάνω, ή τους ενδιαφέρει. Αλλά νομίζω ότι όλοι κάποια στιγμή πρέπει να σκεφτούμε τι είναι αυτό που πραγματικά πρεσβεύουμε ή επιδιώκουμε με την όποια πολιτική μας παρουσία, μέσα σε αυτή την "σούπα" που έχει διαμορφωθεί από τις φωνές του λαϊκισμού και την πίεση της κρίσης.

πηγή: facebook.com